‘Activists’ jail term extended by 20 years | Democratic Voice of Burma

‘Activists’ jail term extended by 20 years

Police man barricades outisde Insein prison where the seven are detained (Reuters)

By KHIN HNIN HTET
Published: 16 September 2010

Seven people serving lengthy sentences for alleged links to a banned Burmese activist group have had their prison terms extended by 20 years, courts ruled yesterday.

The seven were already serving terms of between 20 and 38 years in Rangoon’s Insein prison after being arrested in 2008 and accused of holding ties to the All Burma Students’ Democratic Front (ABSDF), a prominent activist group born from the 1988 mass student uprising.

But additional charges under the Explosives Act were levelled at Kyaw Zin Oo, Zaw Lwin, Kyawza Lin, Htet Ko Lwin, Khin Yi, Aye Min Naing and his wife San San Maw. They are accused of assisting in the 2004 bombing at Zawgyi House Restaurant in Rangoon and the bombing at the Panorama Hotel in Rangoon in 2005.

Sentences of ten years for each of the two attacks were handed down yesterday, and all seven were found guilty.

“We are very unhappy with the sentences. The defendants had already been given jail terms for the explosive materials submitted by the prosecutors as evidences in 2008,” said lawyer Kyaw Ho, speaking of the group’s initial arrest and separate charges under the Explosives Act, Unlawful Associations Act and Arms Act in 2008.

He said that no evidence had been provided for the latest sentencing, adding that “normally in cases under the Explosive Act, witnesses should be included from the police’s Criminal Investigation Department and chemical specialists”, although this had not been the case. Moreover, the alleged accusation by the person behind the attack that netted the seven was weak, he added.

The five men and two women are also facing accusations connecting them to an explosion that took place at Shwe Mann Thu Bus Terminal in Rangoon in 2005.

In other news, the imprisoned 1990-elected parliamentary representative in Burma’s western Arakan state, Nyi Pu, is in poor health. According to a colleague of his who spoke to Nyi Pu’s wife, he is not receiving healthcare for a condition that lowers the level of potassium in the blood. He is being held in Kham Ti in Saganig division.

According to the Thailand-based Assistance Association for Political Prisoners-Burma (AAPP), there are currently 2,183 activists, lawyers, journalists, monks and politicians behind bars in Burma. 

ေဒၚစုအတြက္ အာရွလစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီဆု

အာရွႏိုင္ငံေတြက လစ္ဘရယ္နဲ႔ ဒီမိုကရက္မ်ား ေကာင္စီက ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သူတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္တဲ့ အခမ္းအနားတရပ္ကို မေန႔က ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔ကစၿပီး လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပေနတဲ့ ၿဗိတိန္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ပါတီရဲ႕ ညီလာခံ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ သီးျခား အခမ္းအနားတရပ္ က်င္းပၿပီး အခုလို ဂုဏ္ျပဳပြဲကို လုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပည့္အစုံကို မခင္ျဖဴေထြးက တင္ျပေပးထားပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္စား ဆုလက္ခံယူခဲ့တဲ့ ၿဗိတိန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ Burma Campaign UK အဖြဲ႕က ႏိုင္ငံတကာ လုပ္ငန္းတာ၀န္ခံ မဇိုယာဖန္းက ဒီဆုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္ေရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ပါ အက်ဳိးရွိတဲ့ ဆုတဆုလို႔ ေျပာပါတယ္။

“ဒီဆုက Council of Asian Liberals and Democrats အဖြဲ႕ႀကီးက ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဒီဆု ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒါ တကယ့္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလုိမ်ဳိးဆုဟာ ပထမဆုံးဆု ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါလည္း ေဒၚစုက ရသြားတယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္အတြက္ အင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။

“ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို လူေတြက ပုိသိလာမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အခု ဒီဆုကို ေၾကာ္ျငာလုပ္တာကလည္း ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ အခုလက္ရွိ လုပ္ေနတဲ့ UK ရဲ႕ လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကရက္ အစည္းအေ၀းႀကီးမွာဆုိေတာ့ တက္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြလည္း ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္းကို ပုိသိလာမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေၾကာင္းကုိလည္း သူတုိ႔ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားလာမယ္ေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္လည္း ေကာင္းတယ္၊ ျမန္မာျပည္ တခုလုံး အတြက္လည္း ေကာင္းပါတယ္။”

ဆုေပးပြဲ မတိုင္ခင္မွာလည္း အာရွေဒသေတြက တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ လစ္ဘရယ္နဲ႔ ဒီမိုကရက္ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အၾကား ျမန္မာ့အေရး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာေတြ ရွိတယ္လို႔လည္း မဇုိယာဖန္းက ေျပာျပပါတယ္။

“ဒီဆုေပးပြဲ မတုိင္မီမွာေတာ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ၾကားထဲမွာ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတာ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ အခုလက္ရွိ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန၊ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေန၊ ၿပီးေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက ျမန္မာျပည္အတြက္ ဒီမုိကေရစီအေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ မရွိႏုိင္ဘူး၊ အဲဒီလိုမ်ဳိး ေဆြးေႏြးတာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာေတာ့ မရွိပါဘူး။

“ၿပီးေတာ့ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားထဲမွာ ဆုိရင္ ဆုေပးတဲ့ CALD ရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ လူႀကီးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့ေပးႏုိင္ေအာင္၊ ကူညီေပးႏုိင္ေအာင္ သူ႔ဘက္ကေန တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေပးမယ္၊ ၿပီးေတာ့ တဆက္တည္းမွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို သူ အၿမဲတမ္းပဲ Support လုပ္ေနတယ္ေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ပါတီလည္း ျမန္မာျပည္ အေရးအတြက္၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အေရးအတြက္ သူတို႔ဘက္က တတ္ႏုိင္သေလာက္ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ကူညီမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။”

ၿဗိတိန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ Burma Campaign UK ရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာ လုပ္ငန္းတာ၀န္ခံ မဇိုယာဖန္း ေျပာျပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခမ္းအနား တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒီမိုကရက္နဲ႔ လစ္ဘရယ္ ပါတီေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ကိစၥေတြအတြက္ အခုထက္ပိုၿပီး ပံ့ပိုးကူညီမႈေတြ လုပ္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားသြားမယ့္ အေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ၾကတယ္လို႔လည္း မဇိုယာဖန္းက ေျပာျပပါတယ္။

စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔ကေန ၂၀ ရက္ေန႔အထိ လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၿဗိတိန္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ပါတီ ညီလာခံ အတြင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကိစၥကုိ ထည့္သြင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာပါ။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ က်င္းပဖို႔ စီစဥ္ေနတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ တရားမွ်တမႈ မရွိသလို ဒီေရြးေကာက္ပြဲကေန ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ အတြက္ လမ္းစ မျမင္ဘူးလို႔ ၿဗိတိသွ် အာဏာရပါတီ ၫြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕ထဲက လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကရက္ ပါတီရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဂ်ရယ္မီ ရစ္ခ်ာ့ဒ္ ဘေရာင္း (Jeremy Richard Browne) ကလည္း ေျပာပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ ျပဳလုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ လက္မခံသလို အတိုက္အခံေတြ ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္ေရး ကိစၥေတြမွာ ဘယ္လို ကူညီေပးရမလဲ ဆုိတာကိုလည္း လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကရက္ ပါတီရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ကမ္းလွမ္းလိုက္တယ္လို႔ ဒီညီလာခံကို တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္-လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး တာ၀န္ခံ ဦးညိဳအုန္းျမင့္က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

http://www.voanews.com/burmese/news/burma/dassk-cald-award-103403799.html

Sent with MobileRSS for iPhone

Best regards

AN

“စစ္အာဏာရွင္ပ်က္ျပိဳကာအတည္ ျပည္သူ႔ေခတ္မွာတို႔တေတြေက်ာင္းတက္မည္”

“ေမာင္ေက်ာင္းသား”

( ငါတို႔၏ဦးေခါင္းမ်ားသည္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီသည္ သို႔ေသာ္ညႊတ္ကား မညႊတ္နိုင္ျပီ ) ၂ ဒီမိုကေရစီပညာေရးေသြးနဲ႔အရင္းတည္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ေပါင္းကူးေပးမည္ ၊ စစ္အာဏာရွင္ပ်က္ျပိဳကာအတည္ ျပည္သူ႔ေခတ္မွာ တို႔တေတြေက်ာင္းတက္မည္ ၊ မီး ေလာင္ျပင တစျပင္မွာ အတည္ ထြန္းသစ္တဲ့ တကၠသိုလ္ တို႔ေဆာက္မည္၊ ညီညာ တိုက္ ပြဲသို႔ခ်ီ ျပည္သာ လက္တြဲ ေဆာက္တည္ (နီလဲပဲနီသည္ ခၽြန္လဲပဲခၽြန္သည္ ေက်ာင္းသား သမိုင္းသစ္တည္)၂ ၊ ဒီမိုကေရစီပညာေရး ေသြးနဲ႔အရင္းတည္ ၊ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ပြဲ မုခ်ရမည္….။

ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ထဲ ေရာက္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္အတူေနခဲ့ရတဲ့ ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားၾကီး ေတြဆိုျပခဲ့တဲ့သီခ်င္းတပုဒ္ရဲ႕ စာသား အပိုင္းစတခ်ိဳ႕ပါ ၊ စာသင္ခန္းထဲမွာပဲ ရွိေနရဦးမဲ့ အေျခခံပညာေက်ာင္းသားဘ၀ကေန ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲမြဲေတေနမွဳ ေတြ အတြက္ စစ္အာဏာရွင ္တိုက္ဖ်က္ေရး ခရီးလမ္း ေပၚေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ေထာင္ဆိုတဲ့ ဖိနွိပ္ခ်ယ္ခ်ယ္ေရးယႏၱယားရဲ႕အျမင့္ ဆံုးေနရာကိုေရာက္ခဲ့ရခ်ိန္မွာ အဲဒီလိုသီခ်င္းေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မာန္တင္းေစနိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။

ဒီသီခ်င္းေလးရဲ႕အဓိပၸါယ္နဲ႕ေလးနက္မွဳမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၉၈၉ ႏွစ္ဆန္းပိုင္း ေလာက္ထဲက စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီးပါျပီ ၊ “ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ျပီ ”လို႔ အာဏာသိမ္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေသြးစြန္းေနတဲ့ လက္ေတြကမ္းထားျပီး ၾကိဳဆိုသေယာင္လုပ္ ျပေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုက္ပြဲ၀င္အေျခခံပညာေက်ာင္းသားေတြ ၾကားမွာကို ေက်ာင္းျပန္တက္ေရး မတက္ေရး ေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ ။


\ဒီမိုကေရစီရရွိေရး-ဒို႔အေရး ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးေရး-ဒို႔အေရး ေၾကြးေၾကာ္ တိုက္ပြဲ ၀င္ရင္း စစ္အာဏာရွင္လက္ ပါးေစေတြရဲ႕ရက္ရက္စက္စက္ပစ္ခတ္မွဳေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ ဖတ္ေတြဟိုတစသည္တစျပန္႔ၾကဲေနေအာင္ ဦးေခါင္းပြင့္ထြက္ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းစာမသင္ခ်င္ပဲေနပါ့မလား၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ရဲ႕ အနိုင္အထက္ျပဳမွဳကို ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္ျပန္ခံခ်မယ္လို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဖြဲ႕ စည္းျပီး ေတာထဲမွာ အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲ၊ မိသားစုေတြနဲ႔လဲတကြဲတျပားျဖစ္၊ ဒုကၡမ်ိဳးစံုခံေနၾကတဲ့ ဆရာ၀န္ေလာင္း ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ ၊ အင္ဂ်င္နီယာေလာင္းစက္မွဳတကၠလိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ တျခားတျခားေသာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ အားလံုးအားလံုးကေရာ စာသင္ခန္းနဲ႔မိဘအရိပ္အာ၀ါသေအာက္မွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးမေနခ်င္ပဲေနမလား ၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕စစ္ေၾကာ ေရးစခန္းေတြမွာ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မွဳ မ်ိဳးစံုခံျပီး ၊ ၾကမ္းခင္းေစ်း အနည္းဆံုး သံုးႏွစ္အမိန္႔ခ်တဲ့ စစ္ခံုရံုးေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ ဆိုင္ျပီး ၊ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲကို ေရာက္ေနၾကတဲ့့ေက်ာင္းသားေတြကေရာ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ပဲေနပါ့မလား ၊ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ေတြက သူတို႔သူတို႔ေတြကိုမငဲ့ပဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္က ေက်ာင္းခန္းထဲ ဘယ္လိုခံစားမွဳေတြနဲ႔ ျပန္ ၀င္ထိုင္ၾကမလဲ ။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားေလး ေတြေတာင္ ရဲရင့္ခဲ့ၾကတယ္ ၊ နိုင္ငံေရး မတည္ျငိမ္ပဲ ၊ ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ မတည္ေဆာက္နိုင္ပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ပညာသင္နိုင္မွာမဟုတ္သလို ေက်ာင္းသား အခြင့္အေရးဆိုတာလ ဆံုးရွံဳးေနဦးမွာပဲ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေစတနာမပါတဲ့ ဟန္ျပပညာေရးမွာ ေက်ာင္းတက္ျပီး ဘြဲ႕ေတြရလဲ ဘာမွလဲျဖစ္လာမွာ မဟုတ္တဲ့အတူ ျပည္သူေတြ အတြက္ ဆံုးခန္းတိုင္တိုက္ပြဲ၀င္မယ္၊ ေသြးညွီနံ႔ေတြ လႊမ္းေနမဲ့ စစ္၀ါဒီေတြဖြင့္တဲ့ ေက်ာင္းခန္းထဲ ငါတို႔ျပန္မထိုင္ ေတာ့ဘူးလို႔ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ(အကသ) မွာပါတဲ့သူေတြ အမ်ားစု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

“၁၉၃၆ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ ဂုဏ္ေရာင္ ၀င္းလက္ခဲ့တဲ့ ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ၊ ေဖါက္ျပန္တဲ့အစိုးရ အဆက္ဆက္ကို သမိုင္းစာမ်က္နွာထက္မွာ ထင္ဟတ္ေပၚလြင္ေနေအာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္ ၊ တိုက္ ပြဲ၀င္ေနၾကစဲပါ ၊ အာဇာနည္ေထာင္ေသာင္းတို႔ရဲ႕နီေမာင္း၀င္းလက္တဲ့ေသြးစက္ေတြဟာ သမိုင္းေက်ာက္စာတိုင္အျဖစ္ ေမာ္ကြန္းတြင္ရစ္မွာမုခ်ပါပဲ ၊ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုမွဳအေရးေတာ္ပံုၾကီးအတြင္းမွာ သူရဲေကာင္းပီသစြာက်ဆံုးခဲ့ ရရွာေသာ အာဇာနည္ရဟန္းရွင္လူျပည္သူအေပါင္းတို႔ကိုဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ မျပီးဆံုးေသးသည့္ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ၾကီးကို ေအာင္ပြဲရရွိသည္အထိ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္သြားပါမည္ဟုအဓိဌာန္ျပဳရင္း” ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၊ ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း သာခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

အဲဒီအခ်ိန္ေပၚထြက္လာတဲ့“အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါလို႔ စိတ္မေကာင္းစြာေျပာရင္း စာသင္ခန္းအတြင္း ၀တၱရားအရ ၀င္ထိုင္ ဒါကိုငါတို႔နားလည္ခြင့္လႊတ္နိုင္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ထံုးနံ႔သင္းတဲ့ပန္းခင္းကိုျဖတ္ ရည္းစားထားဘို႔ေက်ာင္းျပန္တက္ ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔ကခြင့္လႊတ္သည့္တိုင္ ရာဇ၀င္ကခြင့္မလႊတ္သေရြ႕ သူတို႔ဟာ သမိုင္းမွာသစၥာေဖါက္ေတြျဖစ္သြား မွာပဲ ၊ ငါတို႔ထဲကတခ်ိဳ႕ဟာ ကိုယ့္အရိုးကိုယ္ေလွနံအျဖစ္ထြင္းထု ကိုယ့္အသားကိုယ္ေလွရြက္အျဖစ္စပ္ခ်ဳပ္ ကိုယ့္ေျခလက္ ကိုယ္ေလွာ္တက္အျဖစ္အသံုးျပဳေလွာ္ခတ္လို႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ငါတို႔ၾကား ျခားေနတဲ့ေသြးပင္လယ္ၾကီးကို ျဖတ္ကူးေန ၾကျပီ”ဆိုတဲ့ ေရႊဖုန္းလူရဲ႕“ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္”ကဗ်ာစာသားေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုခိုင္မာအားတက္ေစခဲ့သလို ေက်ာင္းသြား တက္ၾကည့္ျပီးမွ ျပန္ထြက္လာခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕“သူငယ္ခ်င္း..မင္းဟာ..ပကတိျငိမ္ဆိပ္..အိပ္မက္မရွိတဲ့ညေတြ ထဲမွာလွဲေလ်ာင္း… မင္းအေလာင္းမွာဒါဏ္ရာေတြနဲ႔… မင္းထိုင္ခဲ့တဲ့… .စာသင္ခန္းထဲကခံုကေလး… ငါေငးရင္း မ်က္ရည္က်…. သိပ္သတိရေနတယ္ သူငယ္ခ်င္း” ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ကိုထိရွ ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြျငွိမ္းမရေတာ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွလံုးသားထဲက မီးစတစ္စပါပဲ ။

ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ကလြတ္ေတာ့လဲ စိတ္ပညာနဲ႔ကတစ္ဘြဲ႔၊ တိုင္းရင္းေဆးသိပၸံကသမားေတာ္ဘြဲ႔ကတစ္ဘြဲ႔၊ဘြဲ႔ႏွစ္ခုေတာင္ရ ထားတဲ့အေမက ရပ္ကြက္ထဲကအလုပ္သြားသူေတြရဲ႕ ေက်ာင္းေနအရြယ္မဟုတ္ေသးတဲ့ကေလးေတြကို အိမ္မွာထိမ္းေပး တဲ့အလုပ္လုပ္ေနရသလို ၊ သခြားသီးစိတ္ေလးေတြတုတ္ထိုး၊ အာလူးျပဳတ္တုတ္ထိုး ၊ အခ်ဥ္ေရနဲ႔တို႔စားရတာမ်ိဳးလဲ ညေန ပိုင္းမွာေစ်းဘန္းေလးခ်ေရာင္းေနတာေတြ႔ရေတာ့ အသံုးခ်ခြင့္မရတဲ့အေမ့ပညာေတြအတြက္ႏွေမ်ာမိပါတယ္ ၊ အဲဒီလို ဘ၀ေတြ ကိုယ့္အေမတစ္ေယာက္ထဲမွမဟုတ္ပဲ ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ပ်က္ေအာင္မတိုက္ဖ်က္နိုင္ခင္ မလႊဲမေသြျမင္ေတြ႔ေန ရဦးမွာပဲဆိုတဲ့အသိကို ထပ္ေလာင္းခိုင္မာေစခဲ့ပါတယ္ ။

ေက်ာင္းသားဘ၀ကိုဆံုးရွံဳး၊ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့လူငယ္ဘ၀ဆိုတာလဲေပ်ာက္ခဲ့ရ၊ မိသားစုဘ၀ဆိုတာပါပ်က္ဆီးခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ ေတာ့္အတြက္ “ေတာ္လွန္ေရးသည္ငါတို႔ေက်ာင္း၊ေတာ္လွန္ေရးသည္ငါတို႔တကၠသိုလ္” ဆိုတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြဆီကရတဲ့ ပညာေတြနဲ႔ ဘ၀ကိုရပ္တည္ရပါတယ္ ၊ အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္းသားေလးေတြကိုျမင္တိုင္း ၊တကၠသိုလ္နယ္ေျမေတြနားကေန ျဖတ္သြားတိုင္း (ေယာက္က်ားတန္မဲ့မ်က္ရည္၀ဲရေလာက္ေအာင္)နာက်င္ခံစားရပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ေနာင္တမဟုတ္ပါဘူး ၊ လူ႔ဘာသာဘာ၀ တမ္းတမိတာမ်ိဳးသာပါ ။

ကိုယ့္ခံစားမွဳနဲ႔ကိုယ္ တမင္ေမ့ထားထားတဲ့ ( လူ႔အခြင့္အေရးတရားေတြေဟာခဲ့ဘူးရာ ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္ အဦးၾကီးရွိခဲ့ဘူးရာ) ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပရ၀ုဏ္ထဲကို မလႊဲသာမေရွာင္သာလြန္းလို႔ တေခါက္ေရာက္ခဲ့ရခ်ိန္တခနေလးမွာ ေတာင္ ေပ်ာ္ျပံဳးေနၾကတဲ့ဘြဲ႔ယူသူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း “ေၾသာ္..သူတို႔ ဘာမွမသိၾကေသးပါလား၊ဒီဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ ဟာ ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္ဘို႔ကလြဲျပီး သူတို႔အတြက္ဘာမွအသံုးမ၀င္တာသိတဲ့ေန႔ သူတို႔ဘယ္လိုမ်ားခံစားရပါမလဲ” စဥ္းစားမိပါ တယ္ ၊ ေနာက္ကလိုက္ပါလာၾကတဲ့မိဘေတြကိုၾကည့္ျပီး သားအတြက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမထဲ၀င္ရမဲ့အစား ေထာင္၀ါဒါ ေတြရဲ႕အေအာ္ေငါက္ခံျပီး ေထာင္၀င္စာခန္းကိုပဲေရာက္ခဲ့ရတဲ့အေမ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ျပန္ေတြးရင္း ဒီ၀န္းထဲမွာေနာင္ေတာ္ေတြရက္ရက္စက္စက္ပစ္သတ္ခံရဘူးတယ္ဆိုတာ သတိျပန္လည္သြားေတာ့ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာကိုဆက္မေနနိုင္ေတာ့ေအာင္ပါပဲ ၊ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ဘက္ ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ထိုင္ရင္းေစာင့္မယ္ေလ ဆိုျပီး ၀န္းအျပင္ထြက္ျပန္ေတာ့လဲ ဒီေနရာကတံတားျဖဴကေနတံတားနီေခၚရေလာက္ေအာင္ ဘက္နက္နဲ႔ထိုး နံပါတ္တုတ္ နဲ႔ရိုက္ခံရတဲ့ေနရာ ၊ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးရဲ႕ေသြးစက္သမိုင္းေၾကာင္းက ဒီေနရာေတြကနိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့တာ စသျဖင့္ ခံစားမိျပန္ပါေတာ့တယ္၊ ဘယ္သူနားလည္ေပးနိုင္ပါ့မလဲဗ်ာ။

အဲဒီေန႕က အေမ့ဆီတကူးတကန္႔ကိုသြားရင္ဖြင့္ျဖစ္တယ္ ၊ အေမကမ်က္ရည္တ၀ဲ၀ဲအားေပးရွာပါတယ္ ၊“ ေၾသာ္..သားရယ္ မင္းလိုခ်င္ရင္ဘယ္လိုဘြဲ႔မဆိုရနိုင္ခဲ့တာပဲ ၊ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အဲဒီဘြဲ႔ေတြက အသံုးမတည့္ပါဘူးလို႔ မင္းကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ တာပဲေလ ၊ ေတြးမေနစမ္းပါနဲ႔ ၊ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရာရဲရဲရင္ဆိုင္စမ္းပါ ၊ ခုမင္းရထားတဲ့ဘြဲ႔ ကအေကာင္းဆံုးပါ ငါ့သားရဲ႕ .. ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးဆက္ ၊ တိုက္ပြဲ၀င္ေက်ာင္းသား ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတဲ့ဘြဲ႔ေတြ ငါ့သား ရထားတာပဲ၊ ဒီ့ထက္ဘယ္ဘြဲ႔က အေမ့ကိုပိုဂုဏ္ရွိေစမွာလဲ ၊ မင္းအေဖလဲ ဒါကိုပဲေက်နပ္ေနတာပါ” တဲ့ ၊ ဆပ္ခြင့္မၾကံဳခဲ့တဲ့ အေမ့ေက်းဇူးေတြထဲမွာ အဲဒီ အားေပးစကားက အၾကီးဆံုးမ်ား ျဖစ္မလားေတာင္ ထင္မိပါရဲ႕ဗ်ာ ။

ခုလဲ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးျဖစ္ခ်ိန္မွာအေျခခံပညာေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္က ၃၇-၃၈ ေတြ ျဖစ္ၾကေပမဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္သာ ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနဆဲပါ ၊ စစ္အာဏာရွင္ ေတြကလိသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔မွာ ေခါင္းျဖဴသြားက်ိဳးအဖိုးၾကီးအရြယ္ေတြလဲ ေက်ာင္းသားေတြအျဖစ္တကယ္ရွိေနတာ ပါ ၊ ေက်ာင္းသားကရိုးသားတယ္ ၊ ျပည္သူကိုေရွ႕ကအေသခံဦးေဆာင္ရဲတဲ့သတၱိရွိတယ္ ၊ လူမ်ိဳး,ဘာသာ,အယူ၀ါဒအစြဲ ေတြကင္းတယ္၊အာဏာေတြေနရာေတြမေမွ်ာ္မွန္းဘူးဆိုတဲ့ အဲဒီလိုဂုဏ္ေတြကိုေလးစားတန္ဘိုးထားတဲ့အတြက္ “ အမိေျမ လြတ္ေျမာက္ဘို႔အတြက္ အရိုးေတြေတာင္လိုပံုမွရမယ္ဆို ငါတို႔ေက်ာင္းသားအရိုးေတြက ေအာက္ဆံုးအလႊာကရွိေစရမယ္” ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေဆာင္ပုဒ္ကိုဆုတ္ကိုင္ျပီး ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ေက်ာင္း ၊ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့တကၠသိုလ္ရဲ႕ ေက်ာင္း သားေတြအျဖစ္ ေက်ာင္းသားနာမည္ခံံဆက္ရွိေနၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္ ။

ယံုၾကည္ပါတယ္ ၊ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ဇာပန္းထိုးသလို ဧည့္သည္ထမင္းစားဖိတ္သလိုလြယ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဆိုေပမဲ့လဲ ၊ တေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ ေအာင္ပြဲခံရမွာပါ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္ေတြ ေလးငါးေျခာက္ဆယ္မွလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္နိုင္ပါ တယ္ ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ျပည္သူ႔အင္အားေတြေပါင္းစည္းမိတဲ့တေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အနိုင္တိုက္နိုင္မွာပါ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနသည့္တိုင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးကို ကိုယ္တိုင္ျပန္၀င္ေဆာက္မယ္ ၊ စာသင္ခန္းထဲ၀င္ထိုင္ ျပီးဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ငယ္ဘ၀ေလးျပန္လြမ္းမယ္ေမ်ွာ္လင့္ရင္း အက်ဥ္းခန္းထဲမွာေနစဥ္ကအားမာန္တင္းနိုင္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းေလးျပန္ဆို ျပီး ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနရဦးမဲ့ေရွ႕ခရီးအတြက္ တက္ၾကြေနမိပါတယ္ ၊ “စစ္အာဏာရွင္ပ်က္ျပိဳကာအတည္ ျပည္သူ႔ ေခတ္မွာတို႔တေတြေက်ာင္းတက္မည္”……လို႔ ။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးသည္အထိ

ေမာင္ေက်ာင္းသား26sann အားေက်းဇူးတင္ပါသည္။

http://www.demowaiyan.co.cc/2010/09/blog-post_7462.html


- Posted using BlogPress