AbsdfဌကၠဌကိုသံခဲမွDkbaႏွင့္အတူလက္တြဲ၍ ပူးေပါင္းတိုက္ပြဲ၀င္ေနေၾကာင္းေျပာဆို(ရုပ္/သံ)

AbsdfဌကၠဌကိုသံခဲမွDkbaႏွင့္အတူလက္တြဲ၍ ပူးေပါင္းတိုက္ပြဲ၀င္ေနေၾကာင္းေျပာဆို(ရုပ္/သံ)

"အားေမြးထားၾကပါ" နိုဝင္ဘာ ၁၄ ေဒၚစု ေရႊဂုံတိုင္ မိန္႔ခြန္း အျပည့္အစုုံ

"အားေမြးထားၾကပါ" နိုဝင္ဘာ ၁၄ ေဒၚစု ေရႊဂုံတိုင္ မိန္႔ခြန္း အျပည့္အစုုံ

ၾကားလား
ဝလာလိုက္တာ။ ( ပရိသတ္တစ္ေယာက္ကို လက္ညႇိုးထိုး၍)
ဒီလို ကၽြန္မတို႔ကို လာေထာက္ခံတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တဲ့စကားနဲ႔ပဲ စ,ပါရေစ။ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာရမွာက အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။
တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို မေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါၿပီ ---- ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေတြ႕ရတာ ၾကာၾကာ ကၽြန္မအေပၚမွာ ျပည္သူေတြရဲ့ ထားတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ အရ ကၽြန္မတို႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရလို႔ အင္မတန္မွ စိတ္ခ်မ္းသာ ပါတယ္၊ အင္မတန္မွ အားတက္ ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ဘာလိုခ်င္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ သိပါတယ္။ သိတယ္လို႔ ထင္တယ္ေနာ္ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာ


(သိပါတယ္ ----ဒီမိုကေရစီ--------- ျပည္သူမ်ား)
လိုခ်င္တာေတာ့ သိၿပီ လိုခ်င္တဲ့ ဟာကို ရေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုတာ သိဖို႔ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတယ္။ ကၽြန္မ အျမင္မွာေတာ့ နိုင္ငံေရး ဆိုတာ သင္ယူေရးပဲ *သင္ယူရမယ္* ကၽြန္မ ခဏ၊ ခဏ ေျပာဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြနဲ႔ စကား ေျပာတဲ့အခါ က်ရင္ လူေကာင္းရယ္လို႔၊ လူဆိုးရယ္လို႔ အဲဒီလို မယုံဘူး၊ အယုံ အၾကည္ မရွိဘူး၊ လူေတာ္ ရယ္လို႔ လူညံ့ ရယ္လို႔ အယုံ အၾကည္ မရွိဘူး။
သင္လို႔ ရတဲ့သူနဲ႔ သင္လို႔ မရတဲ့သူလို႔ ကၽြန္မျမင္ပါတယ္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြ သင္လို႔ရတယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ လိုခ်င္႐ုံနဲ႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ လုပ္တဲ့အခါ မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ေစလိုပါတယ္။ အဲလို ကၽြန္မေျပာတာဟာ မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ဖို႔ ဘာျဖစ္လို႔ လိုသလဲဆိုရင္ သိပ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူေတာ္ေကာင္းႀကီး၊ ဘာႀကီး ဒီလိုပုံစံ ထြက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မရဲ့အေတြ႕အၾကဳံအရ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ မလုပ္လို႔ရွိရင္ ကိုယ့္ပန္းတိုင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းပါေစ ပန္းတိုင္ပါ ေနာက္က်ေတာ့ ေကြ႕ေကာက္ၿပီးေတာ့ ပ်က္စီးသြားရတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ရေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ရမယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က ကၽြန္မကို ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္း ျပည္သူရဲ့ အသံကို နားေထာင္ခ်င္ ပါတယ္။ ခက္တာက အားလုံးဝိုင္းေအာ္ ေနေတာ့ ဘာေတြ ေျပာၾကမွန္း ကၽြန္မမသိဘူး။ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို အခု နားေထာင္ပိုင္ခြင့္ ရမယ္လို႔ ကၽြန္မ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီလို အထိန္းသိမ္းခံ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ကၽြန္မ အသံလြင့္ ဌာနေတြကို ေသခ်ာ နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူ ေတြက ဘာေျပာေနၾကလည္း ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ၊ ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ ဆိုတာ ေန႔တိုင္း၊ ေန႔တိုင္း ေလ့လာေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ ငါးနာရီ၊ ေျခာက္နာရီေလာက္ နားေထာင္ေနရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းသလဲလို႔။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ နားေထာင္ေနတာ။
အထိန္းသိမ္းခံ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ကၽြန္မ အသံလြင့္ ဌာနေတြကို ေသခ်ာ နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူ ေတြက ဘာေျပာေနၾကလည္း ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ၊ ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ ဆိုတာ ေန႔တိုင္း၊ ေန႔တိုင္း ေလ့လာေနပါတယ္
ျပည္သူေတြ ဘာလိုခ်င္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ သိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လုံးေစ့ေပါက္ေစ့ သိတယ္လို႔ ကၽြန္မ မဆိုလိုပါဘူး အဲဒီေလာက္ထိလည္း ကၽြန္မ မသိနိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကလည္း ကိုယ္ရဲ့အသံေတြကို ကၽြန္မတို႔ ၾကားေလာက္ေအာင္ ေျပာၾကေပါ့။ ဒါမွလည္း ကၽြန္မတို႔ ဘာလုပ္ေပးနိုင္မလဲ ပိုစဥ္းစားနိုင္မယ္။ အေရးႀကီးဆုံးက ကၽြန္မတို႔ --- ေနာက္က မၾကားရလို႔ ေအာ္ေနၾကတာလား-- ေအာ္ေလ မၾကားေလဘဲ နည္းနည္းေလး ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ နားေထာင္ေပး။ ကိစၥမရွိဘူး မၾကားရရင္ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ၿပီး ျပမယ္။
(ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားသည့္စာ - ကၽြန္မကလဲ ျပည္သူေတြခ်စ္ပါတယ္ (အမွန္ျခစ္ပုံ) ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)
ကၽြန္မတို႔ အခု ျပည္သူေတြမွာ ျပည္သူေတြ မပါဘဲနဲ႔ ဘာကိစၥမွ မၿပီးေျမာက္နိုင္၊ မၿပီးျပတ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ အခု နားလည္နိုင္ၿပီလို႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ပါမွပဲ ဘယ္ကိစၥမဆို ၿပီးေပ်ာက္နိုင္တာမို႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ တစ္ေတြ ကၽြန္မ စိတ္ကူးထဲမွာ ျပည္သူေတြ ကေနၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ျပည္သူတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့နည္းတစ္ခုကို ျမန္မာနိုင္ငံတင္မက တကမၻာလုံးမွာေတာင္ ထပ္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကည့္မွာပါ။ အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။ ကၽြန္မတို႔ လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေအးေအးေဆးေဆး မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ေရာက္နိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္မ ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါ ခပ္တိုတိုေျပာရရင္ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ရမယ္။ အလုပ္မလုပ္ဘဲနဲ႔ ဘာမွမရဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ဗမာေတြက ကံပဲ ကံပဲလို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာရတယ္။ ကံဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သိရဲ့လား ကံဆိုတာ ျပဳလုပ္ျခင္းပဲ။ အဲေတာ့ ကံပဲ၊ ကံပဲဆိုတာ ခပ္တိုတို ေျပာရရင္ ကိုယ္လုပ္သလိုျဖစ္မွာပဲ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အတိုင္းပဲ ျဖစ္မွာပဲ။ လိုခ်င္တာရွိရင္ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္လို႔ လုပ္ယူရမယ္။ ကၽြန္မတို႔က မျဖစ္နိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္ေပးပါ့မယ္လို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ အဲဒီလို လာဘ္ေပးၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကို မစည္း႐ုံးနိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ ျပည္သူေတြ လိုခ်င္တဲ့ လမ္းကို အားလုံး အတူတူခင္းၿပီးေတာ့ အားလုံး အတူတူ ေလၽွာက္သြားနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။
အဲဒီလို ေထာက္ျပျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ကိုလည္း ျပည္သူေတြက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေျမာက္ ေအာင္လို႔ ကူညီရာေရာက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ျပည္သူေတြကို ေမတၱာရပ္ခံ ပါရေစ။ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သတၱိရွိရွိ ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကပါ။ ကၽြန္မတို႔ကို ဟိုဟာ ေျပာရေကာင္းလား၊ ဒီဟာ ေျပာရ ေကာင္းလားဆိုၿပီး။ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး။ ေျပာစရာရွိတာကို ေျပာပါ။ သေဘာမတူ လို႔ရွိရင္ သေဘာ မတူဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ ျပန္ေျပာမွာပါ။ ဒါကေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အေျခခံေလ။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ ဆိုတာ လြတ္လပ္စြာ ဆဲဆိုပိုင္ခြင့္နဲ႔ မတူဘူးေလ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ႀကိမ္းေမာင္း တာေလးေတာ့ ပါခ်င္ပါမွာေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျမင္ျခင္း ဖလွယ္ဖို႔ အတြက္ကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေလ့က်င့္ယူရ ပါမယ္။ ေလ့က်င့္ယူရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ပိုၿပီး တတ္လာမွာပါ။ အခု ကၽြန္မထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဓိက ေျပာင္းလဲခ်က္ အျဖစ္ ဘာေတြ႕ရလဲ ဆိုေတာ့ တစ္ျခားဟာေတြ သိပ္မေတြ႕ေသးဘူး။ ေတြ႕မိတာကေတာ့ ဖုန္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဟိုနားၾကည့္လဲ ကင္မရာဖုန္းေလး၊ ဒီနားၾကည့္လဲ ကင္မရာဖုန္းေလး။ အဲဒါဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ ဆက္သြယ္ေရး ဘက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာပါတယ္။ ဒီတိုးတက္မွုကို အမ်ားေကာင္းက်ိဳး အတြက္ တတ္နိုင္တဲ့ နည္းနဲ႔ သုံးၾကပါ။ ဆက္သြယ္ေရးအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ အခ်င္းခ်င္းမွာ နားလည္မွုရေအာင္ ကၽြန္မတို႔အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္မွု ရေအာင္ သုံးၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ဖုန္းေတြ ပါလာရင္ ေထာင္ျပေပးၾကပါ။ ဘယ္ေလာက္ အမ်ားႀကီး ရွိလဲ သိရေအာင္။
(ဖုန္းပါလာသူမ်ားက ဖုန္းမ်ား ေျမႇာက္ျပၾကသည္။)
ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ။ ကၽြန္မ မေန႔ကမွ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ အဲဒီလိုဖုန္းေလး သုံးဖူးတယ္။ အရင္ ၉၆ ခုႏွစ္တုန္းက ဒါေတြ ဒီမွာမရွိေသးဘူး။ သုံးတဲ့အခါၾကေတာ့ ပါးစပ္ ဘယ္မွာ ထားရမွန္းမသိဘူး။ မၾကားရဘူးဆိုတဲ့သူေတြကို စာသားနဲ႔ ေထာင္ျပမယ္။
(ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားသည့္စာ - ကၽြန္မကလဲ ျပည္သူေတြခ်စ္ပါတယ္ အမွန္ျခစ္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)
ခ်စ္ေန႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ အလုပ္လုပ္ရမွာ။ ကၽြန္မစဥ္းစားတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိၿပီး အဲဒီ ဆႏၵအရလုပ္မွ တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္ ပါတယ္။ ပါးစပ္နဲ႔ ခ်စ္ပါတယ္၊ ခ်စ္ပါတယ္။ ခ်စ္ပါတယ္ ေျပာလို႔ကေတာ့ အေရခြံသာ ခ်စ္လိုက္တာမ်ိဳးကေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ၾကက္ေျခခတ္ပဲ။
(မွန္လိုက္တာကြ - ပရိတ္သတ္ထဲမွ အသံ)
ပန္းကေပးရင္လည္း ေပးလိုက္ေလ ဘာလို႔ကိုင္ထားတာလဲ။
ကၽြန္မတို႔ အခု ျပည္သူေတြကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ ေစာေစာက ကၽြန္မ ေျပာသလိုပဲေပါ့ ကိုယ္စိတ္ ထဲမွာ ရွိတာေတြကို ကၽြန္မတို႔ကို အသိေပးပါ။ စာေရးၿပီးေတာ့ ပို႔လို႔လည္း ရပါတယ္။ စာတိုက္ကို စိတ္မခ်ရရင္ ဒီမွာပဲ လာေပးပါ။
ျပည္သူေတြ ဘာေတြ စိတ္ထဲမွာ ရွိသလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မသိခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူ ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ လူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနမလဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲ။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေျပာင္း သြားသလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မေသေသခ်ာခ်ာ မသိလို႔မရဘူး ခ်က္ျခင္းသိဖို႔ဆိုတာမရဘူး။ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာရ ဦးမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ဆိုတာလည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕က်က် မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ ေျပာတာေပါ့။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ကၽြန္မ ထိုင္နားေထာင္မယ္။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ မိုက္ေပးၿပီးေတာ့ ေျပာၾကေတာ့။ အဲဒီလိုဆိုလည္း ၿပီးမွာ မဟုတ္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုေျပာတာ ေတြက ကၽြန္မေတာ့ သေဘာက်တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ထၿပီး ေျပာတာေတြက အင္မတန္ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတယ္။ ဟိုဘက္ ျပန္ေျပာ။ ဒီဘက္က ျပန္ေျပာဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့လည္း စုံတယ္။ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားလုံးအတြက္ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားလုံးအတြက္ တန္ဖိုးရွိတယ္။တစ္ေယာက္ထဲက ေျပာတာကို က်န္တဲ့သူေတြက နားေထာင္ေနရတာ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ နည္းနည္း ဒီမိုကေရစီ မက်လို႔။ ကၽြန္မတို႔ သြားၿပီးေတာ့ ဒီလူထဲက တစ္ေယာက္ကို လက္ညႇိုးထိုးျပပါမယ္။ ထၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲရွိတဲ့ ဆႏၵကို ခပ္တိုတိုေလးေျပာေတာ့။
(အေမစုနဲ႔ အတူ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႀကီးကို ရယူပိုင္ဆိုင္ ခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား)
ကၽြန္မတို႔ေလ တစ္ေန႔က်ရင္ ျပည္သူ႔ဟစ္တိုင္ တစ္ခုလုပ္ရမယ္ အဲဒီေတာ့ အဲဒီမွာဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ေျပာခ်င္တာ ေျပာလို႔ ရေအာင္။ ကၽြန္မတို႔ကလည္း ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို ၾကား-- ဟိုဘက္က ဘာျပသနာရွိလဲ ကူညီလို႔ရမလား။ အေနာက္က တိုးေနလို႔လား။
(စည္းကမ္းရွိပါ။ စည္းကမ္းရွိပါ။ စည္းကမ္းရွိပါ။)
သိပ္ၿပီးေတာ့ မေလာၾကပါနဲ႔။ ေနာက္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အမ်ားႀကီး စကားေတြ ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ေပၚလာမွာပါ။
ဒီတစ္ခါတည္း နဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ရွိမွာပါ။ အဲဒီက်ရင္ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္နဲ႔ သီးခံေပးၾကပါ။ ဒီတစ္ခါ မၾကားရမွ ေနာင္တစ္ခါ ျပန္လာမွာေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ျပန္မလာဘဲ ေနမယ္။ ၾကာၾကာ ေျပာလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြလည္း ပင္ပန္းမယ္လို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီတဲ့ ပင္ပန္းတာ။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို က်င့္သားရေနၿပီေပါ့။
ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၾကၿပီေပါ့ ပင္ပန္းတယ္ ဆိုတာက ကိစၥမရွိပါဘူး။ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ဖို႔က အေရးႀကီးတာ။ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္တယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းရ ပင္ပန္းရ ရတယ္ ခံနိုင္တယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အားေတြကို ပင္ပန္းရက်ိဳး နပ္ေအာင္လို႔ အသုံးခ်ရမယ္။ ကၽြန္မအခု ေျပာခ်င္တာက စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ တိုင္းျပည္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္ ၾကတာ ျဖစ္မွာပဲ။ ရွိမွာပဲ။ အခုထက္ထိ ဘယ္မွ မေရာက္ေသး ပါလား။ အခုထက္ထိ ဘာမွလည္း တိုးတက္မွုမရွိပါလားဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ရွိနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုစိတ္ပ်က္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဝီရိယဆိုတာဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ဝီရိယထုတ္ရမယ္။
အလုပ္စလုပ္တဲ့ အခါမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ အလယ္ပိုင္းေရာက္တဲ့ အခါမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ ေနာက္ဆုံးပိုင္း ေရာက္ခါနီးမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ဆိုတာ ၿပီးတယ္ရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အလုပ္တစ္ခု ၿပီးရင္လည္း ေနာက္အလုပ္က ေပၚလာမွာပဲ။ အဲေတာ့ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံကို တည္ေဆာက္တယ္ ဆိုတာလည္း အဲလိုပဲ အလုပ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု လုပ္သြားရမွာ ဒီေလာကႀကီးမွာ ေက်နပ္စရာ၊ ေက်နပ္စရာ အခ်ိန္ေတြဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမရွိဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မတို႔အတြက္ေတာ့ ေက်နပ္စရာ အခ်ိန္ေတြ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိေတာ့ လိုကိုလိုတယ္။ အဲဒီလို ေက်နပ္နိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေရာက္ဖို႔ေတာ့ အားလုံး ဝိုင္းတြန္းၾကရမယ္။ မႀကိဳးစားဘဲနဲ႔ မရဘူး။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မကေတာ့ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ကၽြန္မ မေျပာနိုင္ဘူး။ ျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မွုရွိရင္၊ ျပည္သူရဲ့ အားကိုးမွုရွိရင္၊ ျပည္သူရဲ့ ေထာက္ခံမွုရွိလို႔ ရွိရင္ ကၽြန္မမွာ လုပ္အားေတြ အမ်ားႀကီးတက္လာမယ္။ အဲဒီလုပ္အားေတြနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ အတူလုပ္မယ္။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲေတာ့ လုပ္လို႔မရဘူး။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တစ္ေယာက္ထဲလုပ္တယ္ ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
(ေဟး၊ ေဟး-------------------------------)
ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ဖို႔ လုံးဝ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိဘူး။ အမ်ားနဲ႔ အတူလုပ္မွာ။ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ၾကင္နာမွု ရွိတဲ့ ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြနဲ႔ အတူ လုပ္မယ္။ ကၽြန္မတို႔ အားလုံး အတူတူ လုပ္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ ထင္သလို လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကေန ၿပီးေတာ့ ဟီးရိုးႀကီး လုပ္တာ။ အဲဒါမ်ိဳးက သတၱိ မဟုတ္ဘူး။ သတၱိ ဆိုတာဟာ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိစၥကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လို႔ ပင္ပန္းခံၿပီးေတာ့ လုပ္နိုင္တာ။ ဒါမွ အဲဒီလို သတၱိမ်ိဳးေတြ ေမြးရမယ္။ တကယ္ေတာ့ သတၱိဆိုတာ နိစၥဓူဝ လုပ္ေနရမွာ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြက မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႔ ဒီကေန႔ တစ္ေန႔ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ သတၱိေတြ ထုတ္ေနၾကရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒီသတၱိေတြကို အက်ိဳးရွိေအာင္လို႔ သုံးၾကမယ္။ တကယ့္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ သုံးရမယ္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ စဥ္းစားဖို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ့္မိသားစု တစ္ခုတည္းအတြက္ စဥ္းစားလို႔မျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္မ ထပ္တလဲလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နိုင္ငံေရးဟာ ဒို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို မထားပါနဲ႔။ ဒါေဖေဖ အရင္ကတည္းက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ လြပ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္းက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ။ နိုင္ငံေရးဟာ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ေျပာေနေပမယ့္ နိုင္ငံေရးက လာၿပီးေတာ့ ဆိုင္ေနလိမ့္မယ္တဲ့ ေရွာင္ေနလို႔မရဘူး။ အားလုံးဟာ နိုင္ငံေရးပဲ။ အခုဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ကို ေထာက္ခံေနတာတင္ နိုင္ငံေရးမဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာေနၿပီးေတာ့ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးလဲ နိုင္ငံေရး လုပ္ေနရတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ သူ႔ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေလာက္ေအာင္ ခ်က္ေနရလို႔ေလ။ အဲဒါလဲ နိုင္ငံေရးပဲ။ သားသမီးေတြ ေက်ာင္းေနနိုင္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ရတာလည္း နိုင္ငံေရးပဲ။ အားလုံး နိုင္ငံေရးပဲ။ အားလုံး နိုင္ငံေရးနဲ႔ မလြတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ဒို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ဒို႔က နိုင္ငံေရးထဲ မပါခ်င္ဘူးလို႔။ ေျပာတာဟာ နိုင္ငံေရးကို နားမလည္လို႔ ေျပာတဲ့ ကိစၥ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြဟာ နိုင္ငံေရးကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ကၽြန္မတို႔လည္း သင္ေပးပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သင္ယူရမွာ။ ျပည္သူကေန ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီအတြက္ လွုပ္ရွားေနတဲ့သူေတြကို သင္ေပးမွ ကၽြန္မတို႔လည္း မမွားမွာ။ ဒီမိုကေရစီမွာ အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခုက ဘာလည္း ဆိုေတာ့ အေရွ႕ကေနၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတဲ့သူေတြကို အေနာက္ကလူေတြက ထိန္းနိုင္ရမယ္။ ထိန္းပိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ အဲဒါဒီမိုကေရစီပဲ။
ျပည္သူေတြရဲ့၊ ျပည္သူေတြ ထိန္းတာကို ကၽြန္မတို႔ေတြ ခံပါ့မယ္။ ျပည္သူမဟုတ္ဘဲ ထိန္းသိမ္းတာကို သိပ္မခံခ်င္ဘူး(ရယ္လ်က္)။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိပါဘူး။
ကၽြန္မထိန္းသိမ္းခံရတဲ့ ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ေပါ့ေနာ္ လုံျခဳံေရး တာဝန္ယူရတဲ့သူေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ဆက္ဆံရပါ တယ္။ သူတို႔ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံပါတယ္။ အဲေတာ့ ဒါကေတာ့ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ကၽြန္မေျပာရမွာပါ။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ အဲဒီလို သာမန္ လုံျခဳံေရး ဝန္ထမ္းေတြထဲက ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့သူေတြကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တကယ့္ကို ကၽြန္မစိတ္ရင္းနဲ႔ ေျပာတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဟာ ျပည္သူ အခ်င္းခ်င္းမွာ တစ္ေယာက္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ ေစတနာထားနိုင္ေအာင္လို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်းဇူးတင္ နိုင္ေအာင္လို႔။ ျမင္နိုင္ေစခ်င္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ကၽြန္မ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းက ေဟာခဲ့ တယ္။ ေက်းဇူးျပဳတဲ့သူ ဆိုတာ ရွားတယ္တဲ့။ ေက်းဇူးကို သိတတ္တဲ့သူဆိုတာ ရွားတယ္ေပါ့။ ကၽြန္မ အဲဒီတုန္းက ငယ္တာကိုး အဲဒီစကားကို သိပ္သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ ေက်းဇူး ျပဳနိုင္တဲ့ သူဆိုတာ ရွားတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ လက္ခံတာေပါ့ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူး ျပဳတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းကလည္း ဒီေလာက္ထိလုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ သူဟာ ရွားတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပ္ၿပီး လက္မခံပါဘူး။
လူပဲ၊ လူပဲေပါ့ လူျဖစ္မွ ေက်းဇူးသိရမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးကြာ ျငင္းတဲ့သူက ရွိတယ္။ ေက်းဇူးသိတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က ေနာက္က်ေတာ့ ရိုးရိုးေလးပဲ။ အခ်င္းခ်င္းကို တန္ဖိုးထားတတ္တာပဲ။ အခ်င္းခ်င္းကို တန္ဖိုးထား တတ္လိုက္ရင္ --- ဟာ နည္းနည္းေတာ့ သည္းခံပါဦးေဟ့ -- ခဏေလး ေနာက္ကထလိုက္လို႔ ဘာျဖစ္သြား တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေတာ့ သည္းခံရမွာပဲ။ တစ္ေယာက္က မတ္တပ္ထလိုက္လို႔ စိတ္ဆိုးစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ေဒါသ ႀကီးပဲ။----- ေရွ႕က ကၽြန္မ မေန႔တုန္းက အိမ္ေရွ႕မွာ ေျပာသလိုေပါ့။ အေရွ႕ကလူကလည္း အေနာက္ကလူကို သိတတ္မွု၊ နားလည္မွုရွိရမယ္။ အေနာက္ကလူကလည္း အေရွ႕က လူကို နားလည္မွု သည္းခံမွုရွိရမယ္။ အဲဒါမွ ကၽြန္မအတြက္ အဆင္ေျပမွာ။ ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုဆက္ၿပီးေတာ့ နိုင္ငံေရး ခရီးသြားမလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လာမယ္။
(သိခ်င္ပါတယ္။---------- )
သိတန္သေရြ႕လည္း သိမယ္။ ျပည္သူကို အားကိုးၿပီး လုပ္တယ္ဆိုရင္ ျပည္သူနဲ႔ အျမင္ခ်င္း ဖလွယ္ထားရမယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီ--ဒီ ျပည္သူေတြၾကားမွာ ကၽြန္မတို႔က အားလုံးၾကားမွာေပါ့ေနာ္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရး ကိစၥကို ဆက္ၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမွာပါ။ ဒါဟာ အေရးကို ႀကီးတယ္။
(ေထာက္ခံပါတယ္။------------------)
ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္သူပဲ ဘာျဖစ္လို႔။ ဘယ္သူနဲ႔ေတာ့ျဖင့္ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္လို႔မရဘူး။ ဘယ္သူနဲ႔ ေတာ့ျဖင့္ စကားေျပာလို႔မရဘူး ဆိုတာ လုံးဝမရွိဘူး။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိရင္ လုပ္လို႔ရရမယ္။ စကားေျပာခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိရင္ စကားေျပာလို႔ ရရမယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီလမ္းအတိုင္း သြားမွာပဲ။ ဒီလမ္းအတိုင္း သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဘက္က ျပည္သူ႔အင္အားေတြ လိုပါတယ္ဆိုတာ အခု ဒီမွာ ေျပာၿပီးေတာ့ အသိေပး ေၾကညာလိုက္ၿပီ။
(ညီပါတယ္။--- ညီညြတ္ေရး၊ ညီညြတ္ေရး ------- )
ကၽြန္မတို႔ ဘာပဲလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္၊ ဆုံးျဖတ္ ျပည္သူကို အသိေပးပါ့မယ္။ အခုဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ ဒါ--- အဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ၿပီးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးတာ မရွိဘူး။ ေျပာၿပီး ေဆြးေႏြးၿပီး ကၽြန္မက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တစ္ခုထဲနဲ႔ လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကၽြန္မကေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ လုပ္ေနတဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြ အားလုံးနဲ႔ ကၽြန္မတြဲၿပီး လုပ္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူကလဲ အဲဒီထဲမွာ ဝင္ပါ ေပးေစခ်င္တယ္။ တစ္ခုခု လုပ္ၿပီလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူကို ေျပာျပမယ္။ ရွင္းျပမယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ ဆိုရင္ ျပည္သူက ကၽြန္မတို႔ လုပ္တဲ့ကိစၥေတြကို ျပည္သူက သေဘာမတူတာလည္း ရွိမယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီလိုပဲ။ လူတိုင္းေတာ့ တစ္သေဘာတည္း မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အဲဒီသေဘာမတူတာကို လက္ခံနိုင္တာ လည္း ဒီမိုကေရစီရဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မတို႔ ရွင္းျပမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ဒီလိုလုပ္ရသလဲ။
ျပည္သူ သေဘာမတူေပမယ့္လည္း ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္ရတာလည္း ဆိုေတာ့ ျပည္သူကို စည္း႐ုံး ယူရမွာေပါ့။ စည္း႐ုံးတယ္ ဆိုတာ ဒါပဲေလ။ ျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မွု၊ နားလည္မွု အဲဒါကို ရေအာင္ လုပ္မယ္။ မဲရေအာင္ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြရဲ့ နားလည္မွု ျပည္သူေတြရဲ့ ေထာက္ခံမွု အဲဒါေတြကို ရယူၿပီး ေတာ့ ဆက္လုပ္သြားမယ္။ အခုခ်ိန္မွာ တိတိက်က် မေျပာနိုင္တာကို ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အခုပဲ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ဒါလုပ္မယ္၊ ဒါလုပ္မယ္၊ ဒါလုပ္မယ္ ေျပာတာလည္း ဒါ မစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္ဘဲနဲ႔ ေျပာတဲ့စကားလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဒီအခ်ိဳးအေကြ႕မွာ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို အမ်ားႀကီး ၾကားခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအသံေတြကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕ခရီးကို ဘယ္လို ဆက္ၿပီးေတာ့ သြားမလဲ ဆိုတာ။ သြားသင့္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာေစာက ကၽြန္မတို႔ ေျပာသလိုပဲ အေရးႀကီးဆုံးဟာ ျပည္သူရဲ့ အင္အားနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္မယ္။ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြ အားလုံးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လက္တြဲၿပီး ေတာ့ လုပ္မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဟာ ဒီကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံမွာ ရင္ၾကားေစ့ေရး အတြက္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ သြားမယ္။ ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ လုပ္သြားၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြ အနည္းဆုံး နာမယ့္နည္းနဲ႔၊ လုံးလုံး မနာဘူးလို႔ လည္း ကၽြန္မမေျပာနိုင္ဘူး။ ဒါက ဒီလို ကၽြန္မ အာမခံလိုက္လို႔ရွိရင္ ဒါလည္း လာဘ္ေပးတာတစ္မ်ိဳးပဲ။ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ လိုက္လို႔ မနာေစရဘူး ဆိုတာ အဲဒီလိုလည္း ကၽြန္မေျပာလို႔ မရဘူး။ နာခ်င္လည္း နာတာပဲ။ ကၽြန္မတို႔လည္း ခံရတာပဲ။ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြလည္း ခံရတာပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပည္သူလူထု အနည္းဆုံး နာမယ့္နည္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ ရွာၿပီးေတာ့ လုပ္ပါ့မယ္။ ျပည္သူကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ နည္းနည္း အနာခံရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သည္းခံၿပီး အနာခံပါလို႔။ ကၽြန္မ အခုကတည္းက ေျပာထားခ်င္ပါတယ္။ လိုေတာ့ လိုခ်င္ပါတယ္။ အနာေတာ့ မခံခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔။
သည္းခံေနတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ မဟုတ္တဲ့ဟာေတြကို သည္းခံေနတာလား။ သည္းခံသင့္တာေတြကို သည္းခံေန တာလား။ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တယ္ေနာ္။ ဟို အမွားနဲ႔ အမွန္ကို ခြဲျခားၿပီးေတာ့ သိရမယ္။ အမွန္ဘက္ကေန ရပ္တည္ရဲတဲ့ သတၱိရွိရမယ္။ အမွားနဲ႔ အမွန္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္နဲ႔ တစ္ခ်ိန္နဲ႔ တူတာမဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္ေတြ ေျပာင္း သလို အေျခအေနေတြ ေျပာင္းသလို အေျဖေတြကလည္း ေျပာင္းေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဟာကို လုပ္သင့္တာ မလုပ္သင့္တာကေတာ့ ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ လိပ္ျပာ၊ ဒါဘယ္လိုေျပာသလဲ ေဖေဖေျပာခဲ့တဲ့ စကား တစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ သူ႔လိပ္ျပာရဲ့ ခုံ႐ုံးေရွ႕မွာ သူ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ၿပီးေတာ့ အစစ္ခံရဲတယ္တဲ့။
(ႀကိဳက္တယ္၊ ႀကိဳက္တယ္----------)
ကၽြန္မရဲ့ လိပ္ျပာခုံ႐ုံး ေရွ႕မွာလည္း ေန႔တိုင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ့၊ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြလဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ရဲ့လိပ္ျပာခုံ႐ုံးေရွ႕မွာ ေန႔တိုင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ့ မားမားမတ္မတ္ အစစ္ခံၾကည့္ၾကပါ။ အဲဒီလို အစစ္ခံ ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ္ဟာ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္ေနသလား ဆိုတဲ့ အေျဖက ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုေပၚလာလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အင္အားေတြက အရမ္းတန္ဖိုးတက္မွာ။ အင္အားဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးမွတကယ့္ကို အဖိုးတန္တာ ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးတဲ့ အင္အားရဲ့ အာနိသင္ကို ဘယ္သူမွ ၿဖိဳလို႔မရဘူး။ အဲဒါကိုေတာ့ မွတ္ထားၾကမွ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကိုေလ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္တဲ့စိတ္၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္သည္းခံတဲ့စိတ္ကေလး၊ အခုနည္းနည္း စမ္းၾကည့္ရေအာင္၊ နည္းနည္းစမ္းၾကည့္မယ္ေနာ္။ နည္းနည္းစမ္းၾကည့္မယ္ ဆိုေတာ့။ စမ္းၾကည့္မယ္။ ဟိုဘက္ကလူေတြက မၾကားရလို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေျပာတာၿပီးေတာ့မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေရွ႕က လူေတြက ဟိုဘက္ကို နည္းနည္း ထြက္သြားၿပီေတာ့ ဟိုဘက္ကလူေတြကို ေနရာေပးပါလား။
(ေပးမယ္ေဟ့--- ေပးမယ္--------------)
------------ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အင္အားေတြ မရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ေအာင္ျမင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ အင္အားေတြကို စနစ္တက်လုပ္မွပဲ စနစ္တက်သုံးမွပဲ ထိေရာက္မွာ ဒီေတာ့ နည္းနည္းေလး စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကၽြန္မေျပာျပမယ္။ အေရွ႕ကလူေတြက မတ္တပ္ထတဲ့ အခါ ေနာက္ကလူေတြက စိတ္တိုၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ အေရွ႕ကလူေတြကလည္း အၾကာႀကီး မထပါနဲ႔။ ေနာက္ကလူေတြက ခဏေလာက္ထတာကို သည္းညည္း ခံၾကပါ။။ ခဏထတာပဲ ဘာျဖစ္လဲ။ တစ္ခ်ိန္လုံး ထရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မွာပါရေစ။ ေမၽွာ္လင့္ေန႐ုံနဲ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ လိုခ်င္ေန႐ုံနဲ႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လိုခ်င္တာ ရေအာင္ကို လုပ္တတ္မွ၊ လုပ္ရဲမွ၊ လုပ္နိုင္မွ ------------------ ကၽြန္မတို႔ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းေတြ ရွာၿပီး ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားရမယ္။ ကၽြန္မက အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးကို အျမဲတမ္း ယုံၾကည္တယ္။ ဒီနည္းကို သြားကို သြားရမယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မယုံၾကည္တယ္။ ေထာက္ခံေနတဲ့ သူေတြေရွ႕မွာ
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မယုံၾကည္တာ လူ႔အခြင့္အေရးကို ယုံၾကည္တယ္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါေတြ အတြက္ေတာ့ကၽြန္မ အျမဲတမ္း လုပ္ေဆာင္သြားမွာပါ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ဘယ္သူ႔ကို မုန္းလို႔၊ ဘယ္ဝါ့ကို မုန္းလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီစိတ္ေတြ ကၽြန္မမရွိဘူး။ အခ်ိန္လည္း မရွိဘူး။ ဒီေလာကႀကီးမွာ အလုပ္ အမ်ားဆုံး
(လက္ခုပ္သံမ်ား-----)
အခု ကၽြန္မ ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ ကာလတစ္ေလၽွာက္ ကၽြန္မရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ တာဝန္ယူတဲ့ တာဝန္ယူရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေပါ့ေနာ္ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါ ကၽြန္မ အမွန္အတိုင္း ေျပာတာ။ အဲဒါကိုလည္း ကၽြန္မ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုပဲ ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ က႑အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေကာင္း ေကာင္း မြန္မြန္ ဆက္ဆံၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားေစခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံ သလို ျပည္သူေတြအားလုံးအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံေစခ်င္တယ္။
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မလိုပဲ ျပည္သူေတြအေပၚမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ၿပီးေတာ့ မဆက္ဆံေစခ်င္ဘူး
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံသလို ျပည္သူေတြ အေပၚမွာလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံပါလို႔ ကၽြန္မက ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကိစၥကို တန္ဖိုးထားရမယ္။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူ ကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ကိုယ္ မႀကိဳက္လို႔ အားလုံး မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေကာင္းတာလည္း ရွိတယ္။ မေကာင္းတာလည္း ရွိတယ္။ မေကာင္းတာ မေကာင္းဘူး ေျပာရင္လည္း စိတ္ဆိုးေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မလုပ္နဲ႔ ။
(လက္ခုပ္သံမ်ား မစဲ---)
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေက်းဇူးကို ပြဲထုတ္ရတာေလာက္ အင္မတန္မွ အားရစရာ ေကာင္းတာ မရွိဘူး။ အင္မတန္မွ အားရစရာ ေကာင္းတယ္။ အင္မတန္မွ ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မက လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္စရာ ေတြသာ လုပ္ၾကစမ္းပါ ကၽြန္မက တစ္ခ်ိန္လုံးေခၚၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနပါ့မယ္။ အခုလည္း ျပည္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဗမာေတြရဲ့ သတၱိက ေကာက္ရိုးမီးလိုပဲလို႔ ခဏခဏ ေျပာတာ ကၽြန္မ လုံးဝ မႀကိဳက္ဘူး။ အဲဒါဟာ ကၽြန္မတို႔ ျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို မျဖစ္ရဘူး။ လူဆိုတာ လူျဖစ္ကာမွ လူပီပီေနရတယ္။ လူ႔သိကၡာ ဆိုတာရွိတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းမွာ ဘာနဲ႔ စလဲဆိုေတာ့ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ ေမြးရာပါ ဂုဏ္သိကၡာရွိတယ္။ အဲဒီ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံလ်က္)
သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။ အဲဒါကို ေျပာတာ။ ျပည္သူေတြအတြက္ပဲ လုပ္ေပး၊ ျပည္သူေတြ အတြက္ပဲ လုပ္ေပးလို႔။ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ရမယ္။ အဲဒီလိုလုပ္နိုင္မွ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံတိုးတက္မွာ။ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံ မတိုးတက္လား။ တိုးတက္လားဆိုတာ။ ကၽြန္မထက္ ျပည္သူေတြ ပိုၿပီးေတာ့ သိတယ္။ မတိုးတက္လို႔ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္ဝါ့ေၾကာင့္လို႔ ေျပာမယ့္အစား ကၽြန္မတို႔ အားလုံး လက္ညီတက္ညီ နဲ႔ လက္တြဲၿပီးေတာ့ တိုးတက္ေအာင္လို႔ လုပ္နိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ေပးပါလို႔ပဲ။ အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္မေျပာခ်င္တယ္။
လက္ျဖန္႔ၿပီး ေတာင္းတာလဲ မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း လက္ျဖန္႔ မေတာင္းခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူကလည္း လက္ျဖန္႔ၿပီးေတာ့ ေတာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိဘူးလို႔ ယုံၾကည္တယ္။
(ဟုတ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ -------------------)
ကၽြန္မတို႔ တိုးတက္ေရးအတြက္၊ ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္ေတြကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ယုံၾကည္တယ္။ ကိုယ့္တိုးတက္ေရးအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ရေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေပးရမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အားလုံးကို လိုက္ၿပီးေတာ့ ထမင္းေဝဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ ဝေအာင္ ရွာနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ၊ အခြင့္ အလမ္းေတြ ရွိဖို႔။
(လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ား ဆူညံလ်က္)
ကၽြန္မတို႔ ဆက္လုပ္သြားမယ့္ အလုပ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီကို ယုံၾကည္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ လုပ္သြားမယ္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဆိုၿပီး အဲဒီလို ကၽြန္မတို႔ ထီးထီးႀကီး လုပ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ားနဲ႔ တူတူ လက္တြဲၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမယ္။ အဲဒီအမ်ားကို ဝန္းရံရမွာ ျပည္သူပဲ။ ျပည္သူေတြ မဝန္းရံဘဲ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး။ ျပည္သူတို႔ အကူအညီကိုလိုလို႔ ကၽြန္မတို႔ ေတာင္းတယ္။ ေတာင္းတဲ့ အခါၾကရင္ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ လိုလိုလားလားနဲ႔ ဒီအင္အားေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးပါလို႔။ အခုကတည္းကေန ေမတၱာရပ္ခံထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အားေတြေမြးထား။ ထမင္းမ်ားမ်ားစားထားလို႔ ေျပာရမွာလည္း အားနာတယ္။ ထမင္းသိပ္မရွိဘူးဆိုရင္ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမလဲလို႔။ အားေတြ ေမြးထားၾက။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ --- စိတ္အားေရာ၊ ခႏၶာကိုယ္အားေရာ ေမြးထားၾက။ အဲဒီအားေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အတူတူ လက္တြဲၿပီးလုပ္မယ္။ ကၽြန္မတို႔ အတူလက္တြဲၿပီး လုပ္ၾကၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ပန္းတ<><><><><><><><><>

(လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ား ဆူညံလ်က္)
ကၽြန္မတို႔ ဆက္လုပ္သြားမယ့္ အလုပ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီကို ယုံၾကည္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ လုပ္သြားမယ္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဆိုၿပီး အဲဒီလို ကၽြန္မတို႔ ထီးထီးႀကီး လုပ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ားနဲ႔ တူတူ လက္တြဲၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမယ္။ အဲဒီအမ်ားကို ဝန္းရံရမွာ ျပည္သူပဲ။ ျပည္သူေတြ မဝန္းရံဘဲ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး။ ျပည္သူတို႔ အကူအညီကိုလိုလို႔ ကၽြန္မတို႔ ေတာင္းတယ္။ ေတာင္းတဲ့ အခါၾကရင္ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ လိုလိုလားလားနဲ႔ ဒီအင္အားေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးပါလို႔။ အခုကတည္းကေန ေမတၱာရပ္ခံထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အားေတြေမြးထား။ ထမင္းမ်ားမ်ားစားထားလို႔ ေျပာရမွာလည္း အားနာတယ္။ ထမင္းသိပ္မရွိဘူးဆိုရင္ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမလဲလို႔။ အားေတြ ေမြးထားၾက။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ --- စိတ္အားေရာ၊ ခႏၶာကိုယ္အားေရာ ေမြးထားၾက။ အဲဒီအားေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အတူတူ လက္တြဲၿပီးလုပ္မယ္။ ကၽြန္မတို႔ အတူလက္တြဲၿပီး လုပ္ၾကၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာမယ္ေနာ္။ ကၽြန္မတို႔ လူေတြထဲမွာ ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့ဟာကို မျမင္လိုက္ရတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွန္ကန္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ရည္မွန္းၿပီး ေလၽွာက္သြားရတယ္ဆိုတဲ့ ဘဝတစ္ခုရဲ့ တန္ဖိုးက ဘယ္လိုမွ ျဖတ္လို႔ မရဘူး။ လူတိုင္းက အနိစၥသေဘာ မကင္းပါဘူး။ တစ္ေန႔က် ကိစၥၿပီးသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၿပီးခင္ အခ်ိန္ အတြင္းမွာ အနည္းဆုံး ကိုယ္ဘယ္လို ေနခဲ့တယ္။ ထိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိၾကဖို႔။ ကၽြန္မတို႔ ေတြ႕တုန္းမွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ ကို ကၽြန္မ ဂုဏ္ျပဳခ်င္တယ္။ အခု အထိျပင္းျပေနၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္တယ္။ အားလုံး အျမန္ဆုံး လုပ္နိုင္ပါေစလို႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြက ဝိုင္းၿပီး ---------
(လက္ခုပ္သံ ၾသဘာသံမ်ား အေမစု က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစဆိုေသာ အသံမ်ား မစဲေတာ့ေပ။)
ၿပီးပါၿပီ။    ။
(မွတ္ခ်က္။    ။ ပရိသတ္မ်ား၏ ၾသဘာသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား၊ အသံကူးယူမွု ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ စာသားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေရးသားရာတြင္ အက်အေပါက္အခ်ိဳ႕ က်န္ရွိနိုင္ပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)
The Voice Weekly Web Team (2:30 AM, Nov 15, 2010)

Interview with Aung San Suu Ky for BBC after release from house arrest

လူထုေခါင္းေဆာင္အား အျပည့္အ၀ ၀န္းရံ ေထာက္ခံ၊ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္က်ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္

ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ မတရား ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံထားခဲ့ရာမွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေသာ ျမန္မာလူထုၾကီး၏ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အား မိမိတုိ ့ ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ရဲေဘာ္မ်ားက အားလုံးႏွင့္အတူ အထူး၀မ္းေျမာက္စြာျဖင့္ ႏွဳတ္ခြန္း ဆက္သအပ္ပါသည္။

“က်မတုိ႔အားလံုး ပန္းတုိင္ကုိေရာက္ဖုိ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ လက္တြဲအလုပ္လုပ္ၾကရေအာင္” ဆုိသည့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေျပာၾကားခ်က္ေနာက္တြင္ ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လံုးအေနျဖင့္ အျပည့္အ၀လုိက္ပါ ေဆာင္ရြက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းကုိ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္မိသလုိ မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) အေနျဖင့္လည္း မ်က္ေမွာက္ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ေနာက္တြင္ အေျခအေနႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ အဘက္ဘက္မွ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားရန္ အသင့္ရိွပါေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။

လူထုေခါင္းေဆာင္  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကုိယ္စိတ္ႏွလုံး က်န္းမာပါေစ။

ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမည္။

ဗဟုိေကာ္မီတီ
ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး -မကဒတ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)
ရက္စြဲ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ (၁၃) ရက္

ျမဝတီတိုက္ပဲြႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ သေဘာထား ထုတ္ျပန္

ဗိုလ္မႉးႀကီး ေစာလားပြယ္ ေခၚ ဗိုလ္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဦးစီးေသာ DKBA တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ နအဖ စစ္အုပ္စု အၾကား ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေသာ တိုက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး၊ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ၏ သေဘာထားအျမင္

ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္

(၁) ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာလားပြယ္ ဦးေဆာင္ေသာ DKBA တပ္ဖြဲ႔သည္ စစ္အုပ္စု ၾသဇာခံ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေရးကို လက္မခံဘဲ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ကာ ေစာဘဦးႀကီး၏ မူ ၄ ခ်က္ ကို အခိုင္အမာဆုတ္ကိုင္လွ်က္ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတရပ္လံုးကိုယ္စား တိုက္ပြဲဝင္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္။

(၂) နအဖ စစ္အာဏာရွင္မ်ား ရလိုက္ေသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ ပြဲဦးထြက္ရလဒ္ျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္စီ ေသနတ္ေမာင္းထိုးကာ ႏိုင္ငံေရးအရ မ်က္ကြယ္ျပဳ အတုအေယာင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလာဒ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

(၃) ယခုတိုက္ပြဲသည္ အမ်ဳိးသား တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္အတြက္ တရားေသာ စစ္ပြဲျဖစ္သျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားအေနျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ေျခမႈန္းႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု အခိုင္အမာယံုၾကည္သည္။

(၄) မိမိတို႔ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သည္ ဘံုရန္သူစစ္အုပ္စုအား ဦးတည္ တိုက္ပြဲဝင္ေနသၫ့္ ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာလားပြယ္ ဦးေဆာင္ေသာ DKBA တပ္ဖြဲ႕ အပါအဝင္ အဖြဲ႕အစည္း အားလံုးႏွင့္ ပူးေပါင္းတိုက္ပြဲဝင္သြားႏိုင္ရန္ စုဖြဲ႕မႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ လိုအပ္ပါက တိုက္ပြဲဝင္ရန္ အသင့္ရွိပါေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ အပ္ပါသည္။

ဗဟိုေကာ္မတီ
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)

ရက္စြဲ ၈ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၀။

“လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို၀န္းရံၾကရမဲ့အခ်ိန္” (ေမာင္ခ်င့္ခ်ိန္)

http://www.demowaiyan.co.cc/2010/11/blog-post_7904.html

ဓာတ္ပံု AP

နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕အတုေယာင္ေရြးေကာက္ပြဲကေတာ့ အားလံုး တြက္ဆထားၾကတဲ့အတိုင္း တရားမဲ့မွဳမ်ားစြာနဲ႔ ျပီးဆံုးသြားခဲ့ျပီ ၊ ျပည္သူကို လက္နက္နဲ႔ ဖိႏွိပ္ထားနိုင္ေနျပီလို႔ ေသြးနထင္ေရာက္ ထင္ရာစိုင္းေနတဲ့ စစ္အုပ္စုက
သူတို႔ရဲ႕ တဘက္သတ္ ရလာဒ္ေတြကို မေၾကျငာခင္မွာပဲ လက္နက္ကို လက္နက္ခ်င္းခုခံစစ္ကို ဗိုလ္ႏွဳပ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ DKBA တပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ျပန္လည္ စတင္လိုက္ျပီျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြအပါအ၀င္ ဗမာျပည္သူေတြ ၊ စစ္အာဏာရွင္ကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုမွာ အမ်ားစုက အၾကမ္းမဖက္ေရးလမ္းစဥ္ဆိုျပီး ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လူထုတိုက္ပြဲနည္း ဆိုျပီး ေရြးေကာက္ပြဲ(၁၉၉၀)၀င္တာ ၊ ပါတီေတြ ေထာင္တာ ၊ ဖမ္းဆီးခံပစ္သတ္ခံျပီး ဆႏၵျပလွံဳ႕ေစာ္တာ ၊ စတဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ႔ လက္နက္မဲ့ တိုက္ပြဲ၀င္ေရးကို ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသလို တခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြကလဲ ယာယီအပစ္ရပ္ ၊ နားလည္မွဳ တည္ေဆာက္တဲ့နည္းကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးနည္းလမ္း အျဖစ္ ျဖတ္သန္း ရပ္တည္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

အဲ့ဒီအတြက္ ၁၉၄၈ ကာလထဲက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနည္းကို က်င့္သံုးခဲ့တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြ ၊ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု ေနာက္ပိုင္း ေပၚေပါက္ခဲ့ရတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ အခက္ခဲမ်ိဳးစံု ၊ အခ်ိဳးေကြ႕မ်ိဳးစံုၾကံဳေတြ႔ ခဲ့ရပါေတာ့တယ္ ၊ ကမၻာ့နိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲမွာကိုက လက္နက္ကိုင္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းတဲ့ နည္းထက္ညွိႏွိဳင္း အေျဖရွာတဲ့နည္းကို အသံုးျပဳေရးျဖစ္လာတဲ့အခါ ဗမာျပည္အတြက္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနည္းမွာ အားေလ်ာ့စရာေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ လူေတြက နိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြ ဖန္တီးဘို႔ စဥ္းစားၾကတဲ့အခါ ကမၻာနိုင္ငံေတြရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့အေျခအေနေတြ ၊ ရလာဒ္ေတြ ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ႏွိဳင္းယွဥ္ စဥ္းစားတတ္ၾကပါတယ္ ၊ ဒီလိုႏွိဳင္းယွဥ္စဥ္းစားျပီး အေျဖထုတ္ နည္းလမ္းရွာတဲ့နည္းဟာ တျခားနိုင္ငံေတြအတြက္ မွန္ေကာင္းမွန္မွာျဖစ္ေပမဲ့ ဗမာျပည္အတြက္ကေတာ့ မမွန္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးတဲ့ႏွစ္ေတြ ၊ ခုထိ အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူ ေတြက သက္ေသျပျပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဗမာျပည္ကစစ္အာဏာရွင္ေတြက ဘယ္နိုင္ငံက ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ့ အင္မတန္ရက္စက္ယုတ္မာ ေကာက္က်စ္ လူမဆန္သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔နိုင္ငံရဲ႕ နိုင္ငံေရးသမားဆိုသူတိုင္းက စာေတြဖတ္ၾကတယ္ ၊ ကမၻာ့နိုင္ငံေရးေတြ ၊ သမိုင္းေတြ ၊ ကမၻာေပၚက ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ေလ့လာၾကတယ္ ၊ အဲဒီအတြက္ (အမ်ားစု)စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲနည္းလမ္းေရြးခ်ယ္မွဳမွာ အမွားေတြျဖစ္လာရပါေတာ့တယ္ ၊ ရန္သူ/အတိုက္အခံ မကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္ ၊ လက္နက္အားကိုးတန္ခိုးျပျပီး လူသတ္ပြဲနဲ႔ အာဏာခိုင္ျမဲေအာင္ လုပ္ေနတဲ့သူေတြကို ရန္သူလို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား သတ္မွတ္ရမဲ့အစား တျခားနိုင္ငံက ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ႏွိဳင္းယွဥ္ျပီး အတိုက္အခံလိ ုသေဘာထားဆက္ဆံခဲ့ၾကတယ္ ၊ စစ္အုပ္စုကေတာ့ သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္ဖီဆန္သူတိုင္းကို ရန္သူလို႔ ျပတ္ျပတ္သားသား သတ္မွတ္ျပီး နည္းလမ္းစံုနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မွဳန္းခဲ့တာခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္ ။

ခံခဲ့ရျပီးတဲ့ ျဖစ္စဥ္မ်ားစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကျပီးတဲ့ ကာလေတြအတြက္ ေမးခြန္းႏွစ္ခုရွိပါတယ္ ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေျဖၾကည့္ ေတြးၾကည့္ၾကေစခ်င္ ပါတယ္ ၊

(၁)

ဗမာျပည္သူတစ္ရပ္လံုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူအားလံုး ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ ရင္ဆိုင္ေနၾကဆဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ရန္သူလား အတိုက္အခံလား ၊

(၂)ရန္သူဆိုရင္ ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲ အတိုက္အခံဆိုရင္ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲ၊

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္... ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵကို သာမန္ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ယံုမဟုတ္ပဲ ရဟန္းသံဃာမခ်န္ ကေလးမိန္းမမခ်န္ ေက်ာင္းသားမခ်န္ ဖမ္းဆီးရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ပစ္တဲ့အထိ က်ဴးလြန္ခဲ့သူေတြမို႔ ရန္သူလို႔ပဲ သတ္မွတ္ပါတယ္၊ သူက ကိုယ့္ကို ရန္သူလိုသေဘာထား ရက္ရက္စက္စက္ နည္းေတြသံုးေနတာကို (သာမန္ အားကစားျပိဳင္ပြဲတခုလို မဟုတ္တဲ့အတြက္) ျငိမ္ခံမေန ႏိုင္ပါဘူး ၊ အတိုက္အခံ အဆင့္ဆိုရင္သာ ယွဥ္ျပိဳင္ရမွာပါ ၊ ရန္သူလို႔ သေဘာထားရင္ေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔နိုင္နိုင္ အနိုင္ရေအာင္ရင္ဆိုင္ ရမွာပါ ၊ မွ်မွ်တတ ယွဥ္ျပိဳင္ေနဘို႔ မလိုပါဘူး ၊ အဲဒီ ရန္သူ/အတိုက္အခံ အေျဖမကြဲျပားမွဳေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ကိုရင္ဆိုင္ဘို႔ နည္းနာ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ၾကတာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲေျပာ၀ံ့ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြအေပၚ အျမင္မရွင္းမွဳ သို႔မဟုတ္ အျမင္ မခိုင္မာမွဳေတြေၾကာင့္ပဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အၾကမ္းမဖက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေရးနည္းကို တရားေသ ဆုတ္ကိုင္ထားၾကသူေတြ၊ နာက်ည္းစရာ ၾကံဳတုန္းခဏ လက္နက္ကိုင္ ျပန္ခ်မယ္ဆိုသူေတြနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ပင္ပန္းဆင္းရဲမွဳေတြကို ခါးသီးေၾကာက္လန္႔လာသူေတြဟာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကေန
တျဖည္းျဖည္းေသြဖီလာၾကပါတယ္ ၊ တခ်ိဳ႕က နိုင္ငံတကာအကူညီရရွိေရး ၊ တခ်ိဳ႕က တတိယနိုင္ငံေတြထြက္ခြာေရး၊
တခ်ိဳ႕ကရန္သူနဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး၊ တခ်ိဳ႕က စားပြဲ၀ိုင္းထိုင္ ေဆြးေႏြးနိုင္ေရးဆိုျပီး
လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကို ေရွာင္ခြာခဲ့ၾကရာမွာ ရန္သူနဲ႔ရန္ငါစည္း ယတိျပတ္သူေတြ ၊ လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကိုသာ သက္၀င္ ယံုၾကည္သူေတြက်န္ရစ္ျပီး ရန္သူရဲ႕ အညွိဳးတၾကီး ေခ်မွဳန္းမွဳကို အလူးအလဲ ကာကြယ္ေနခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ရန္သူ႔ေဘး ကာကြယ္ေရးသာလုပ္နိုင္ျပီး ထိုးစစ္မဆင္နိုင္တဲ့ အေျခအေနေပၚမွာ ၾကာေလ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကေန ဖယ္ခြာေလ ျဖစ္လာၾကျပီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ ေမွးမွိန္သလို ျဖစ္ေနခဲ့ရပါတယ္။

အနိုင္က်င့္ဖိႏွိပ္မွဳကို က်ဴးလြန္လိုစိတ္ ရွိသူေတြဟာ လက္နက္ကိုပဲတန္ဘိုးထားတာျဖစ္ပါတယ္ ၊ လက္နက္နဲ႔အင္အားကိုအားကိုးျပီး
ဗိုလ္က် စိုးမိုးေနသူေတြက သူတို႔ထက္သာတဲ့ အင္အားနဲ႔ လက္နက္ရွိသူေတြကိုပဲ ေၾကာက္တာပါ ၊ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္မွာ ေလွ်ာက္လွမ္း ေနသူေတြ ေလ်ာ့နည္းလာတဲ့အေပၚ တျဖည္းျဖည္း ထင္ရာစိုင္းလာတာပါ ၊ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ေတြ အင္အားေတာင့္ခဲ့တဲ့ ကာလေတြက နိုင္ငံေရးအေျခအေန ၊ ရန္သူစစ္အုပ္စုရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ၊ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြ ခ်ည့္နဲ႔လာတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္လာတဲ့ နိုင္ငံေရး အေျခအေန ၊ ရန္သူ႔သေဘာထားတင္းမာမွဳ ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ ။

ဒီပဲယင္းလို ဥပေဒမဲ့မွဳမ်ိဳး ေျပာင္က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္ ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၊ ကိုမင္းကိုနိုင္နဲ႔ လူထုတိုက္ပြဲ ဦးေဆာင္သူေတြကို မတရားေထာင္ ႏွစ္ရွည္ေတြခ်ခဲ့တယ္ ၊ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလို ရဟန္း သံဃာေတြသတ္တာ ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ခ်ိတ္ပိတ္တာစတဲ့ အနိုင္က်င့္ မွဳမ်ိဳးေတြ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့လုပ္လာခဲ့တယ္ ၊ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဥေပကၡာျပဳခဲ့တယ္ ၊ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ဆႏၵ ၊ ဘာသာ ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ ကိုတန္ဘိုးမထားခဲ့ဘူး ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဆႏၵခံယူပြဲကို နာဂစ္လို လူသိန္းခ်ီေသရတဲ့ မုန္တိုင္းေဘး သင့္ခ်ိန္မွာေတာင္ အဓမၼလုပ္ခဲ့တယ္၊ ခုေနာက္ဆံုး ဘယ္သူဘာေျပာေနေန တိုင္းရင္းသားအပစ္ရပ္ေတြ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ကိုဖြဲ႕ရမယ္ဆိုတဲ့အမိန္႔ေပးမွဳမ်ိဳး ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာကို အာဏာတန္းလန္း စစ္ယူနီေဖါင္းခၽြတ္ေတြနဲ႔ ၾကံ့ဖြတ္ပါတီဖြဲ႔၊ အနိုင္ရေရး ထင္သလို လုပ္ေနတာေတြဟာ လက္နက္ ကိုင္အင္အားစုေတြ အားေလ်ာ့ေနခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဗမာျပည္စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ဖခင္ၾကီးေန၀င္း လက္ထက္ မွာတံုးကေတာင္ KNU ၊ ဗကပနဲ႕ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြ အားေကာင္းခဲ့ေတာ့
ဒီေလာက္ မရမ္းကားနိုင္ခဲ့ပါဘူး ။

စစ္အုပ္စုရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ျမဲေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အဆင့္ဆင့္ကို ဘယ္နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ၊ ဘယ္နိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္း၊ ဘယ္နိုင္ငံေရး နည္းလမ္းကမွ မတားနိုင္ခဲ့ဘူး ၊ ဆိုးရြား စုတ္ျပတ္ ေအာက္တန္းက်မွဳမ်ိဳးစံုနဲ႔ အစိုးရနာမည္ခံထားတဲ့ ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြကို ကုလသမဂၢကအသိမွတ္ျပဳထားဆဲ ၊ အာဆီယံနိုင္ငံ အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္ေနဆဲပဲ ၊ စိုးရိမ္မကင္း ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္ဆိုတာထက္ ပိုလာေအာင္ ဘယ္သူမွမလုပ္နိုင္ခဲ့ၾကဘူး ၊ ဒီလိုနဲ႔ ၂၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ျပီ ၊ ေျပာင္ထင္သလို သတ္လို႔ ေသတဲ့သူေတြမ်ားျပီ ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမွဳေၾကာင့္ အဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ျပီးျဖစ္ျဖစ္ ၊ အသိခ်ိဳ႕တဲ့မွဳေၾကာင့္ ေရာဂါဘယ ပိုးမႊား ကူးစက္ခံရတာေတြျဖစ္ျဖစ္ မေသသင့္ေသးပဲ ေသခဲ့ရသူေတြမ်ားျပီ ၊ မျပည့္စံုမေလာက္ငွတဲ့ ဘ၀ေတြေၾကာင့္ မပ်က္ဆီးသင့္ပဲ ဆံုးရွံဳးပ်က္ဆီးခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ မ်ားျပီ ၊ အဲဒီျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္သူေတြက တာ၀န္ခံမလဲ ၊ ေနာက္ေရာ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ကာလထိ ဒီလိုဆက္ၾကံဳေတြ႕ခံစားေနၾကရဦးမလဲ ။ ဘယ္လို တိုက္ပြဲပဲ စဥ္းစားစဥ္းစား ျပည္သူေတြ လက္ေတြ႔ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အေျခအေနဆိုးနဲ႔ပဲ ႏွိဳင္းယွဥ္ စဥ္းစားၾကသင့္ပါျပီ ။

အခုေတာ့ရွင္းတယ္ ၊ အပစ္ရပ္ထားတယ္ဆိုတာ တကယ္ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚေစတနာမွန္လို႔မဟုတ္ဘူး ၊ စစ္မ်က္ႏွာ ေလ်ာ့ေအာင္ လို႔ဆိုတာသိလာတဲ့ ၊ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမည္းသုတ္ ခြပ္ခိုင္းတာကို ခံေနရတဲ့ဘ၀ကို နာက်ည္းလာတဲ့ ၊ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး ကိုဥေပကၡာျပဳျပီး အနိုင္အထက္ျပဳ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ခိုင္းတာကို လက္မခံတဲ့ ၊ ေရြးေကာက္ပြဲကို မတရားသျဖင့္ နည္းေတြနဲ႔လုပ္ျပီး စစ္အာဏာ ခိုင္ျမဲလာတာနဲ႔အမွ် အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသားေတြကို နိုင္သထက္နိုင္လာမွာဆိုတာသိလာတဲ့ ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုျပန္ခံခ်ရ မလဲဆိုတာလဲ နားလည္သေဘာေပါက္တဲ့ ဗိုလ္ႏွဳပ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ DKBA တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြက ျမ၀တီျမိဳ႕သိမ္းတိုက္ပြဲနဲ႔ အတူ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ဆန္႕က်င္တိုက္ခိုက္ ျပလိုက္ျပီ ။

ဒီတိုက္ပြဲဟာ ျပည္သူေတြရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့လိုလားမွဳကို ေဖၚထုတ္ျပလိုက္တာျဖစ္တယ္ ၊ ဘယ္ျပည္သူကမွ စစ္အုပ္စုရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲ ရလာဒ္ကို စိတ္မ၀င္စားဘူး ၊ DKBA ရဲ႕တိုက္ပြဲအေျခအေနကိုပဲ စိတ္၀င္စားၾကတယ္ ၊ DKBA ရဲ႕ေအာင္ပြဲကိုပဲ ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကတယ္ ၊ KNU အပါအ၀င္ ၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္နဲ႔ တျခားလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုအားလံုးကပါ ေနရာတိုင္းက ၀ိုင္းတိုက္ၾကဘို႔ ႏွိဳးေစာ္ေနၾကတယ္ ၊ ဒါဟာလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အလင္းေရာင္ပါပဲ ၊ ရန္သူကို ရန္သူလိုသေဘာထား တိုက္ၾကရမယ္ဆိုတာ အသိေတြကို ႏွိဳးဆြလိုက္ တာပါပဲ ။

ဒီ၂၂ႏွစ္တာကာလမွာ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြေရာ ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနည္းဆိုသူေတြေရာအားလံုးက NLDကို၀ိုင္းရံၾကဆိုတာနဲ႔ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို ဆုတ္ကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္ ၊ ခုေတာ့ ေခတ္သမိုင္းရဲ႕ေတာင္းဆိုမွဳက ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကိုမွ အျပစ္ေျပာ ေ၀ဖန္ေနစရာမလိုပဲ ျငင္းခုန္ေနၾကဘို႔ မလိုေတာ့ပဲ
ေၾကံးေၾကာ္သံ ေျပာင္းခ်ိန္ေရာက္ျပီလို႔ ထင္ပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး တူညီေျပာင္းသင့္တဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံက “ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္တိုက္ပြဲံ၀င္ၾက ၊ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို၀န္းရံၾက ”လို႔ ။ ျမိဳ႕ေတြေပၚ သပိတ္တိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲတဲ႕နည္း ၊ ျပည္သူလူထုၾကားမွာ ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္ ျပန္ခံခ်ၾကေတာ့ဘို႔ လွံဳ႕ေစာ္တဲ့နည္း ၊ တိုက္ပြဲ ၀င္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဆီကို က်ည္/ရိကၡာသယ္ပို႔ေပးတဲ့နည္း ၊ ေထာက္ပို႔ပစၥည္း က်ည္/ရိကၡာေတြ ရွာေဖြစုေဆာင္းေပးတဲ့နည္း ၊ ကိုယ္တိုင္ လက္နက္ကိုင္ပါ၀င္တဲ့နည္း တနည္းနည္းနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ ျဖဳတ္ခ်နိုင္ေရးအတြက္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို ၀န္းရံၾကရမဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ပါျပီ ။

“ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္ တိုက္ပြဲံ၀င္ၾက ၊ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို၀န္းရံၾက ” ျမ၀တီျမိဳ႕တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲေနေသာ ဗိုလ္ႏွဳပ္ခမ္းေမႊးႏွင့္ DKBA ရဲေဘာ္မ်ား ဘုရားသံုးဆူျမိဳ႕အား တျပိဳင္နက္ ထိုးစစ္ဆင္ႏႊဲခဲ့ေသာ KNU ရဲေဘာ္မ်ား တိုက္ပြဲ၀င္ရဲေဘာ္အားလံုးအား အေလးျပဳပါသည္ ။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မုခ်က်ဆံုးရမည္ ။
ေတာ္လွန္ေရးသစၥာ ခိုင္မာမွဳျဖင့္
ေမာင္ခ်င့္ခ်ိန္

Best regards

AN

ABSDF ဥကၠဠ ရဲေဘာ္သံခဲ အား BCJP မွ အင္တာဗ်ဴး

ABSDF ဥကၠဠ ရဲေဘာ္သံခဲ အား BCJP မွ အင္တာဗ်ဴး

Beyond Nov7 (U MgMgTate)

အမွတ္တရ … မဆလ (သို႔မဟုတ္) စက္တင္ဘာ မိုးေရ …

အမွတ္တရ … မဆလ (သို႔မဟုတ္) စက္တင္ဘာ မိုးေရ …
ေမာင္ေမာင္စိုး
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၂၀၁၀

၁။ ရွင္းလင္းခ်က္

စက္တင္ဘာလ ဆိုတာ အမွတ္တရမ်ားစြာ ျပည့္ႏွက္လို႔ေနတဲ့လ တလ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာမွ မဆလ (ဦးေနဝင္းရဲ႕ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ပါတီ) ကိုမွ အမွတ္ရေနရလား။ ဒီငတိေတာ့ ေၾကာင္သြားၿပီလို႔ အျပစ္မတင္ခင္ က်ေနာ္ ရွင္းျပပါရေစ။ အျဖစ္မွန္ သတိရေနတာက ရွစ္ေလးလံုးမ်ဳိးဆက္ သူရဲေကာင္းတေယာက္ကိုပါဗ်ာ။

ဒီလိုပါ … က်ေနာ္တို႔ တပ္ရင္း(ေစာထစခန္း) မွာ မဆလ ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ တေယာက္က ေက်ာက္တံခါးက ရဲေဘာ္ ျမင့္ေဆြ၊ သူကိုေတာ့ တုိက္ပံုနဲ႔ဘာနဲ႔ ဆိုက္ဂိုက္က မဆလ ေကာင္စီလူႀကီးပံုေပါက္ေနလို သူ႔ကို မဆလႀကီး လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ေတာင္ငူက ေဆာက္လုပ္ေရးအင္ဂ်င္နီယာ ရဲေဘာ္ဆန္းလင္းပါ။

သူ႔ကိုေတာ့ ေမာင္ဆန္းလင္း ကို အတိုေကာက္ မဆလ လို႔ ေျပာင္ၿပီး ေခၚၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ကခ်င္ တိုင္းရင္းသားတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူဘယ္ေတာ့မွ ကခ်င္တမ်ဳိးသားတည္း လြတ္ေျမာက္ေရး (တခုခ်င္းစီရဲ႕အက်ဳိးစီပြား)ကို မေႂကြးေၾကာ္ဖူးပါဘူး။ တခုလံုးရဲ႕အက်ဳိးစီးပြား၊ တမ်ဳိးသားလံုး လြတ္ေျမာက္ေရးကို မဆုတ္မနစ္ တိုက္ပြဲဝင္သြားခဲ့သူပါ။ သူဟာ ေတာ္လွန္ေရးအေပၚ သစၥာရွိသူ။ သူဟာ ရဲေဘာ္မ်ားအေပၚ ညႇာတာေထာက္ထား အနစ္နာခံသူ။ သူဟာ အေဆာင္အေယာင္ ကင္းမဲ့ၿပီး အညတရ ေတာ္လွန္ေရးသမားဘဝကို ခံုမင္သူ။ သူဟာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကို လက္ကိုင္ထားသူ။

၂။ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာတဦးျဖစ္သလို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး လမ္းျပေရွ႕ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုႏိုင္ငံေရးဝါဒမ်ဳိးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါေစ။ လူထုသေဘာထားကို္ ဘယ္ေသာအခါမွ ဆန္႔က်င္ေလ့ မရွိပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာသည္ ျပည္သူလူထုထံမွ ဆင္းသက္ရမည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရသည္ ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵႏွင့္အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ရမည္ဟူေသာ ဒီမိုကေရစီ မ႑ိဳင္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားသူ ျဖစ္သည္။

၁၉၄၇ ခု၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ေအာင္ဆန္း အက္တလီစာခ်ဳပ္ လန္ဒန္မွာခ်ဳပ္ဆိုစဥ္က တိုုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ား ပါဝင္ႏိုင္မည့္အေရးကို သေဘာတူညီခ်က္ အမွတ္ ၆ တြင္ ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၿပီး တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးတြင္ မပါဝင္ႏိုင္မွာကို အလြန္စိုးရိမ္ခဲ့ေၾကာင္း သမိုင္းမွာ အထင္အရွား ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အတူတကြ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္ လြတ္လပ္ေရး အသီးအပြင့္မ်ားကို သာတူညီမွ် ခံစားႏိုင္ေရးအတြက္ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးကို ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေအာင္ဆန္းဝါဒဆိုတာ ဒီမိုကေရစီနဲ ့အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးဝါဒပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

NLD အေနနဲ႔ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ဟိုအရင္ကတည္းက လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ပါ။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္းမ်ားအေနကလည္း အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြား၊ သူ႔အက်ဳိးစီးပြား အျပန္အလွန္ မွီတည္မႈေတြထက္ တမ်ဳိးသားလံုးရဲ႕အေရးကို ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ရမည့္အခ်ိန္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။

က်ေနာ္တို႔ေခတ္မွာေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးတခုလံုးရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကို အျမဲစဥ္းစားေဆာင္ရြက္တတ္ေလ့ရွိေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအနက္ KNU က ဖဒိုမန္းရွာ(လုပ္ၾကံခံရ)၊ RCSS က ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရြက္ဆစ္ ႏွင့္ NMSP က ႏိုင္ဟံသာ တို႔ကိုေတာ့့ က်ေနာ္ ေလးစားအားကိုးမိခဲ့ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား အားလံုးနဲ႔ NLD ဟာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကို အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ၿပီး လက္တြဲတိုက္ပြဲဝင္ရမည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ကန႔္သတ္ခ်က္ဟာ သိပ္ကို တိုေတာင္းလြန္းပါတယ္။ NLD ကို တရားမဝင္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည့္ ဗ္ိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ေနာက္ဆံုး ထိုးခ်က္ကို တန္ျပန္ဖို႔ တခုတည္းေသာအလုပ္က NLD ကို ဝန္းရံ လက္တြဲသြားဖို႔ပါ။ ဒါမွ CRPP ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြရလာဒ္ လူထုအာဏာကို ဆက္လက္ သယ္ေဆာင္ တိုက္ပြဲဝင္သြားႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၃။ သူဘယ္သူလဲ

အလယ္တန္းျပဆရာ ဦးမင္းေဝ နဲ ့အလယ္တန္းျပဆရာမ ေဒၚေဘာက္ခြန္တို႔ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္သား ကိုဆန္းလင္း ကို ၁၉၆၃၊ ဒီဇင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔မွာ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ကြတ္ခိုင္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ လား႐ိႈးၿမိဳ႕မွာ ၁၀ တန္းေအာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၈၃ မႏၱေလး GTI ေနာက္ဆံုးႏွစ္က ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ရဲနဲ ့ေက်ာင္းသားေတြ ရန္ပြဲကတဆင့္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္္ျဖစ္ေတာ့ သူက ေက်ာင္းသားေတြကို ဦးေဆာင္ခဲ့လို႔ ေက်ာင္းတႏွစ္ ထုတ္ခံရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၈၄ မွာမွ Civil Engineer ဘြဲ႔ကို ရခဲ့ပါတယ္။

အဲ့ဒီေနာက္ ေတာင္ငူၿမိဳ႕မွာ ေဆာက္လုပ္ေရး အင္ဂ်င္နီယာ အငယ္တန္းအရာရွိအျဖစ္လုပ္ကိုင္ရင္း မိဘနဲ႔ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြကို တာဝန္ယူ လုပ္ေကၽြးေနခဲ့တဲ့ အကိုႀကီးေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔မိသားစုအေၾကာင္းေျပာတိုင္း သူဟာ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအေပၚ ငဲ့ညာဦီးစားေပးတတ္သူ တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေနခဲ့ပါတယ္။
ရွစ္ေလးလံုအေရးအခင္းမွာ ေတာင္ငူေရႊဆံေတာ္သပိတ္စခန္း အမာခံေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ႔ တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားခဲ့ပါတယ္။ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲဆင္ႏြဲရန္ KNU နယ္ေျမ ေစာထစခန္းသ႔ို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပထမအႀကိမ္ မကဒတ ညီလာခံမွစၿပီး အေရးေပၚညီလာခံ၊ ဒုတိယအႀကိမ္ ညီလာခံ သက္တမ္းမ်ားတြင္ ဗဟိုေကာ္မတီအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။

ရဲေဘာ္ဆန္းလင္းဟာ ျပည္တြင္းစည္း႐ံုးေရး ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈလုပ္ငန္းေတြကို ပိုအားသန္ စိတ္ဝင္စားစြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခုစၿပီး အလယ္ပိုင္းေဒသ အေရွ႕ျခမ္း စိုးမိုးေရး ေအာ္ပေရးရွင္းမွာ က်ေနာ္က ေညာင္ေလးပင္ ခ႐ိုင္၊ တပ္မဟာ ၃ နယ္ေျမ ေက်ာက္တံခါး၊ ျဖဴး၊ ေက်ာက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မ်ားကို တာဝန္ယူၿပီး ရဲေဘာ္ဆန္းလင္းက ေတာင္ငူ ခ႐ိုင္၊ တပ္မဟာ ၂ နယ္ေျမ ထန္းတပင္၊ အုပ္တြင္း၊ ေတာင္ငူ၊ ေရတာရွည္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားကို တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။

၄။ တခါတုန္းက စက္တင္ဘာ

၁၉၈၉ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔မွာ မာနယ္ပေလာဌာနခ်ဳပ္ကို စစ္အုပ္စုရဲ႕တိုက္ ေလယာဥ္ေတြ ဗံုးၾကဲတိုက္ခိုက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သူပုန္ျဖစ္ၿပီးမွ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေလေၾကာင္းမွ တိုက္ခိုက္ခံရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ေက်ာင္းသားထဲက က်ေနာ္က ဘယ္ဘက္ေပါင္မွာ ဒဏ္ရာရၿပီး က်ေနာ္တို႔တပ္ရငး္က ရဲေဘာ္ေဇာ္ဝင္းေအာင္က ညာဘက္ ပုခံုးမွာ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။

ၾကဲတဲ့ဗုံးက လိပ္စာနဲ႔လာတာ။ က်ေနာ္နဲ႔ ေဇာ္ဝင္းေအာင္ ေနရာယူတဲ့အနားကို ဗံုးလာက်တာပါ။ NLD(LA) က ဦးေအးသန္းကေတာ့ ဖဒိုဘသင္အိမ္ေရွ႕ေလွဆိပ္နားမွာ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ေဇာ္ဝင္းေအာင္ကိုေတာ့ ကိုယ္ထဲမွာ ဗံုးစ က်န္ႏိုင္တယ္ထင္လို႔ မဲေဆာက္ေဆး႐ံုကိိုပုိ႔ လိုက္္ပါတယ္။ က်ေနာ္က KNU ထူးဝါးလူေဆး႐ုံုမွာပဲ ေဆးကုပါတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး ေဒါက္တာမင္းသိန္း ေရာက္လာပါတယ္။ လက္ထဲမွာ မုန္႔ထုပ္နဲ႔ က်ေနာ့္အတြက္ ဝယ္လာတယ္ထင္တာ သူပဲ စားပစ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီ့ေနာက္ က်ေနာ့္ ဒဏ္ရာကို သူ တခ်က္ လွန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး က်ေနာ့္ကို မ်က္စိတဖက္ မိွတ္ျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ …

“ကဲ ေက်ာင္းဆရာ တပ္ရင္းကိုျပန္လိုက္ခဲ့ တပ္ရင္းမွာပဲ က်ဳပ္ ကုေပးမယ္”
(တပ္ရင္းက ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ေဒါက္တာမင္းသိန္းက က်ေနာ္ကို ေက်ာင္းဆရာ ဟု ေခၚပါတယ္)

“ဘာျဖစ္လို႔ဆရာရဲ႕” က်ေနာ္က နားမလည္စြာ ျပန္ေမးေတာ့၊ သူက တိုက္႐ိုက္ျပန္မေျဖဘဲ …

“ရဲေဘာ္ဆန္လင္းလည္း မာနယ္ပေလာမွာ အဖ်ားတက္ေနတယ္၊ အဲဒါ သူလည္း တပ္ရင္းျပန္လိုက္မလို႔တ့ဲ”

က်ေနာ္က အင္း သူငါ့ကို မ်က္စိမွိတ္ျပတဲ့ဟာ အေၾကာင္းတခုခုေတာ့ရွိရမယ္ဟု တြက္ဆကာ …

“ကဲ ဒါဆို က်ေနာ္ ေဆး႐ုံဆင္းဖို႔ အေၾကာင္းၾကား လက္မွတ္ထိုးၿပီး ရင္လစ္ၾကတာေပါ့”

မာနယ္ပေလာတြင္ ဆန္းလင္းကို ဝင္ေခၚကာ က်ေနာ္တို႔ တပ္ရင္းရွိရာ သံလြင္ျမစ္ကမ္းေဘးက မယ္ေပၚမူထသို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ေလွေပၚတြင္ က်ေနာ္ကို တပ္ရင္းျပန္ေခၚလာရျခင္း အေၾကာင္းကို က်ေနာ္ အတင္းေမးတာ သူမေျဖပါ။ တပ္ရင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေဆး႐ံုဘားကို တန္းသြားၾကသည္။ ဆန္းလင္းကေတာ့ တလမ္းလံုး အဖ်ားတက္ကာ တဟင္းဟင္း ညည္းလာပါတယ္။

ေဆး႐ံုဘားေပၚ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေဒါက္တာမင္းသိန္းက သူကိုယ္တိုင္ က်ေနာ့္ဒဏ္ရာကို ေဆးေက်ာၿပီး ထူးဝါးလူေဆး႐ုံက နာ့စ္မေလးခ်ဳပ္ေပးလိုက္တဲ့ ခ်ဳပ္႐ိုးေတြကုိ တေခ်ာင္းစီ ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး ဒဏ္ရာကို ပလာစတာနဲ႔ ဆြဲကပ္ လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးမွ သူက က်ေနာ္ကို …

“ခင္ဗ်ား ဒဏ္ရာကို သူတို႔ခ်ဳပ္ထားတာ ဒရြဲ႕ႀကီး ေက်ာင္းဆရာရဲ႕” ဟုေျပာကာ ဒဏ္ရာအကြဲေၾကာင္းတဝိုက္ကို လက္ျဖင့္ ဖိကာ အေတာ္ၾကာစမ္းသပ္ၿပီးမွ …

“အထဲမွာ အစ မက်န္ပါဘူး”

“ဒီအနာက်က္ရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ” ဟု ဆိုေလသည္။

ဒီေတာ့မွ ထူးဝါးလူမွာ က်ေနာ့္ကို မ်က္စိမိွတ္ျပၿပီး တပ္ရင္းကို ျပန္ေခၚလာရျခင္းအေၾကာင္းကို နားလည္ရပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ ဒဏ္ရာက စိုးရိမ္စရာမလိုေၾကာင္း ေဒါက္တာ မင္းသိန္းရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ၾကားရၿပီးေနာက္ က်ေနာ့္ေဘးမွာ တခ်ိန္လံုး တဟင္းဟင္း ညည္းေနတဲ့ ေမာင္ဆန္းလင္းက …

“ဆရာ က်ေနာ့္ကိုလည္း လုပ္ပါအံုး၊ က်ေနာ္ အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီ”

ဟု ဆိုေလသည္။ ဒီေတာ့မွ ေဒါက္တာ မင္းသိန္းက သူ႔ကို ေသခ်ာစမ္းသပ္ၿပီး ေဆးမွဴး ကိုသက္ကို ကီြနင္းနဲ႔ ဒရစ္အြန္ေပးရန္ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္မွာ က်ေနာ့္ဒဏ္ရာလည္း သက္သာလာသလို ဆန္းလင္းလည္း အဖ်ား မတက္သေလာက္ ျဖစ္လာပါတယ္။

၅။ စက္တင္ဘာ … မိုးေရ

ဇာတ္လမ္းက အခုမွ စမွာပါ …။

ေမာင္ဆန္းလင္းတေယာက္ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ သံုးရက္ေလာက္အၾကာ တညေနခင္းမွာ သံလြင္ျမစ္ေရ စိမ္ေျပနေျပခ်ဳိးၿပီး ညဘက္မွာ အဖ်ားျပန္တက္ပါေတာ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း တညလံုး အဖ်ားတက္၊ လင္းအားႀကီးေလာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ၁၁ နာရီေလာက္မွာ မနက္စာ စားၿပီးတာနဲ႔ ေန႔ခင္းဘက္မွာ အဖ်ားတေခါက္ ျပန္ တက္လာပါတယ္။ ဒီတခါ က်ေနာ္နဲ႔ ေဒါက္တာမင္းသိန္္းကို သူ႔အနားေနေစဖို႔ သူက ေတာင္းဆိုပါတယ္။ အပူ အနည္းငယ္ တက္ေနတာမို႔ က်ေနာ္တို႔ သူအနားမွာပဲ ေနၾကပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ေမာင္ဆန္းလင္းတေယာက္ တဟီးဟီး ညီးရင္းက က်ေနာ့္ကို မွာတမ္းေတြ စေခၽြပါေတာ့တယ္။

“ငါေတာ့ ဒီတခါ သြားၿပီထင္တယ္ သူငယ္ခ်င္း” ဟုဆိုကာ က်ေနာ့္ကို …

“မင္းတို႔ ဒီေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို အၿပီးသတ္ ဆံုးခန္းတိုင္တဲ့အထိ ဆက္လုပ္သြားဖို႔ ငါ့ကို ကတိေပးၾကပါကြာ”

ဟု တုန္တုန္ရင္ရင္ ေျပာေလသည္။ ဒါက သူအဖ်ားတက္ရင္ ေတာင္းေနက် ကတိ၊ ေခၽြေနက် မွာတမ္း …။

ဒါေၾကာင့္ ေဒါက္တာ မင္းသိန္းတေယာက္ လစ္ေျပးဖို႔ ဘားတိုက္ေပၚက ဖင္တေလွ်ာ ဆင္းေလေသာ္ ေမာင္ဆန္းလင္း က က်ေနာ္ဘက္ လွည့္ကာ …

“သယ္ဂ်င္းေရ ဆရာေတာ့ ငါ့ကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီ ထင္တယ္” ဆိုေတာ့မွ ေဒါက္တာ မင္းသိန္းတေယာက္ ထိုင္ရမလို ထရမလို ျဖစ္ေနရာက …

“ကိုယ္ ဘယ္မွမသြားပါဘူး ကဲ ဘာလိုလဲေျပာ” ဟု ဆိုေလရာ ေမာင္ဆန္းလင္းက က်ေနာ္ကို လက္ညႇိဳးထိုးကာ …

“က်ေနာ္ ဒီေကာင့္ကို မွာစရာေတြ က်န္ေသးတယ္ ဆရာ၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို ေဆာ္လူေကာတက္ (အသက္ကယ္ေဆး) ထိုးေပးပါ”

“အာ … ေဆာ္လူေကာ့တက္ ထိုးရေလာက္ေအာင္ ခင္ဗ်ားဘာမွ မျဖစ္ဘဲ”

ဟု ေဒါက္တာမင္းသိန္းက ခမ္ေအးေအးျပန္ေျပာကာ သူဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္ေန၏။ (ေဒါက္တာ မင္းသိန္း သည္ သူ႔လက္ထဲတြင္ ဖတ္စရာ စာအုပ္တအုပ္ႏွင့္ စားစရာ သေရစာမုန္႔တခုခုေတာ့ အျမဲရွိေနပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြက သူ႔အတြက္ ဟင္းေကာင္းကေလးမ်ား တကူးတက ခ်န္ထားလွ်င္ သူမႀကိဳက္။ သူက အခြင့္ထူးခံမဟုတ္ ရဲေဘာ္မ်ားနဲ႔ တသားတည္း ေတာ္လွန္ေရးသမားအစစ္ ဟု သူ ဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ ဟင္းေကာင္း ထမင္းေကာင္းကိုလည္း သူ မခံုမင္ပါ။ သူ ဝါသနာအပါဆံုး အလုပ္မွာ စာအုပ္ဖတ္ျခင္းႏွင့္ သေရစာမုန္႔စားျခင္းပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။)

“မဟုတ္ဘူးဆရာ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္သိတယ္၊ ဒီတခါ က်ေနာ္ မရေတာ့ဘူး”

“အာ ကဲ ကဲ … ဒါဆိုလည္း ခဏေတာ့ေစာင့္၊ ေတာ္ေနၾကာ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ထိုးေပးမယ္” ဟု ႏွစ္သိမ့္၏။ အေၾကာင္းသိမို႔ စိတ္ေျပာင္းသြားေစရန္ ဆိုင္းငံ့ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္မိ၏။ သို႔ေသာ္ ရဲေဘာ္ဆန္းလင္းကား ဇြတ္သမားေပကိုး။

“ဆရာရယ္ ထိုးမွာသာျမန္ျမန္ ထိုးေပးပါ၊ က်ေနာ္ကိုယ္ က်ေနာ္သိပါတယ္”

“ကဲ ကဲ … ေျပာမရရင္လဲ ထိုးေပးရတာေပါ့့”

“ကိုေဇာ္ေရ ေဆာ္လူေကာ့တက္ ယူေပးပါ” ဟု သူ႔ေဆးမွဴး ရီေဇာ္အား လွမ္းေျပာလိုက္ရာ …

“က်ေနာ္ ထိုးေပးလိုက္ရမလား ဆရာ”

“ေန ေန၊ ဒီေမာင့္ကို ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ပဲ ထိုးေပးပါ့မယ္”

ဆိုကာ က်ေနာ့္ကို မ်က္စိမွိတ္ျပ၏။ က်ေနာ္စိတ္က အင္း ေဒါက္တာမင္းသိန္းတေယာက္ ဘာမ်ားလုပ္မလ႔ိုပါလိမ့္။ ထို႔ေနာက္ ေမာင္ဆန္းလင္း၏ မ်က္စိေရွ႕ ျမင္ျမင္ထင္ထင္မွာ မိုးေရပုလင္းကို ေခါင္းျဖတ္လိုက္ၿပီး တခါသံုးအပ္ျဖင့္ စုတ္ယူလိုက္ကာ ေဆာ္လူေကာ့တက္အမႈန္႔ ပုလင္းထဲသို႔ ထိုးဟန္ျပဳလိုက္ၿပီး ထို ေဆာ္လူေကာ့တက္ပုလင္းအား က်ေနာ့္လက္ထဲ အသာထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ …

“ကဲ ကိုယ့္ဆရာ၊ ဟိုဘက္ကို ေမွာက္လိုက္ ေဆးထိုးေပးမယ္”

က်ေနာ့္လက္ထဲက ေဆးပုလင္းေလးကို အသာေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ … ေအာ္ တကယ္ေတာ့ စက္တင္ဘာ မိုးစက္ေတြၾကားမွာ ေမာင္္ဆန္းလင္း(မဆလ) ကို မိုးေရထိုးေပးလိုက္တာပါကလား။ လူတို႔၏ စိတ္အယူသီးမႈသည္ကား အလြန္တရာမွ ဆန္းက်ယ္ေလ၏။ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္သာ ၾကာမယ္ထင္ပါတယ္။

“ဆရာက က်ေနာ့္ကို သက္သက္ဒုကၵေပးထားတာ၊ ေစာေစာကတည္း ထိုးေပးလိုက္ရင္ ရသားနဲ႔” ဟုဆိုကာ ငုတ္တုတ္ ထထိုင္ေလသည္။ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ဒရစ္အကုန္ ေနာက္ နာရီဝက္ေလာက္ အၾကာမွာ စာဖိုမွာ စားစရာ သြားရွာပါေလေတာ့သည္။

ေအာ္ မိုးေရထိုးေပးလိုက္တာနဲ႔ ယူပစ္သလို အဖ်ားေပ်ာက္သြားသည့္ လူနာပါကလား။

၇။ က်ဆံုးသူ … သူရဲေကာင္းမ်ားကို အေလးျပဳပါ၏

ျပည္တြင္း ေျမေအာက္အလုပ္အဖြဲမ်ား ဖြဲ႔စည္းမႈပိုမိုက်စ္လစ္ခိုင္မာေရးႏွင့္ ျပည္တြင္း ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈမ်ား ပိုမို အခ်ိတ္အဆက္မိလာေစဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ အနီးကပ္ဆံုးေနရာမ်ားတြင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို စြန္႔စြန္႔စားစား အနစ္နာခံေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ၁၉၉၃ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ ေရနီအေရွ႕ဘက္ ဆိတ္ဖူးကုန္း ရြာမွာ ရန္သူတပ္မွ ရဲေဘာ္ဆန္းလင္းကို ဖမ္းမိသြားခဲ့ပါတယ္။

ေရနီ ေလ့က်င့္ေရး ၅ မွာ ခဏခ်ဳပ္ထားၿပီး ေတာင္ငူ ေထာက္လွမ္းေရး ၃ ကို လႊဲေပးလိုက္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ဆန္းလင္းဟာ အင္မတန္မွ ခံယူခ်က္ျပင္းထန္တဲ့ ေတာ္လွန္းေရး သူရဲေကာင္းတေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ေၾကာေရးက ဘာေတြေမးေမး ဘယ္လိုႏွိပ္စက္ပါေစ၊ အသက္ အေသခံၿပီး အားလံုးအေပၚ သစၥာရွိရွိ ရပ္တည္သြားခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစု လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ လံုျခံဳေရး၊ ျပည္တြင္းယူဂ်ီ ရဲေဘာ္မ်ား၏ လံုျခံဳေရးနဲ႔ ျပည္တြင္း အလုပ္အဖြဲ႔မ်ား ဆက္လက္ရွင္သန္ေရးကို သူ႔အသက္နဲ႔လဲကာ ေပးဆပ္ကာကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ဆန္းလင္းကို ဘာေမးေမး မေျဖတဲ့အဆံုး စစ္ေခြးေတြက ဥပေဒမဲ့ အၿပီးစီရင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒါက္တာမင္းသိန္းဟာ ဆရာဝန္တေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္းပဲ ေနာက္တန္းမွာ ေဆးထိုင္ကုေနတာရတာ ထက္စာရင္ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ တသားတည္း ေရွ႕တန္းထြက္ကာ တိုက္ပြဲေတြၾကားမွာ လူထုၾကားမွာ ေဆးကုေပးရင္း ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေနတတ္သူပါ။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ဒီေအဘီ စစ္ေၾကာင္း ၁၂ နဲ႔အတူ မုပၸလင္ တိုက္ပြဲမွာ သူရဲ႕ မ်က္မွန္က်ေပ်ာက္ကာ ရန္သူ အဖမ္းခံလိုက္ရၿပီး ရန္ကုန္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားကာ သူ႔ကို ေဆးထိုးၿပီး သတ္ပစ္လိုက္ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

ေအာ္ အမွတ္တရေတြ ရင္မွာအျပည့္နဲ႔ စက္တင္ဘာ မ်က္ရည္ေတြၾကားမွာ … စက္တင္ဘာ မိုးေရစက္ေတြကို တိုင္တည္လွ်က္ … ညာလက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားမိေလသည္။

ရွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓာတ္ ထာဝစဥ္ရွင္သန္ႏိုင္ၾကပါေစ …။

စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္၊ ၂၀၁၀။

(က်ဆံုးသြားၾကကုန္ေသာ အာဇာနည္သူရဲေကာင္းအေပါင္း၏ ေသြးသစၥာကို ေစာင့္သိၾကပါေစ)

Maung Maung Soe article for Ko San Lin Moe Ma Kha    

ၾကည္ဆန္း (သုိ ့မဟုတ္) ဧရာ၀တီသူရဲေကာင္း

 

ၾကည္ဆန္း (သုိ ့မဟုတ္) ဧရာ၀တီသူရဲေကာင္း

ေဒါင္းအဘိဓမၼာရဲ႕

ရာဇ၀င္ကုိ

နီလြင္ေတာက္ပေစခဲ့လွ်က္

ေႏြဦးကုိၿပိဳးျပက္ လင္းလက္ေစခဲ့ေပါ့ ။

ဧရာ၀တီ

နီျမန္းခဲ့

မဲနယ္ေတာင္တန္းနဲ႔

ရွမ္းေတာင္တန္းေတြ

ညဳိ႕ေနခဲ့

ေျပ(ျပည္)ျမဳိ႕တဖက္ကမ္းက

ရခုိင္ရုိးမေတာင္တန္းေတြေတာင္

ညိဳ႕ေရာင္သန္းခဲ့

သူ႔သမုိင္းေခတ္ကုိထမ္းခဲ့ပုံက

သူရဲေကာင္းဆန္လွတယ္ ။

သူရဲေကာင္း ေက်ာင္းသားတေယာက္ရဲ႕

မာေက်ာတဲ့ သံမဏိစိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္

ညွင္းပမ္းသတ္ျဖတ္သူေတြ

စိတ္ဓါတ္ပ်က္ယြင္း

ရူးသြပ္ျခင္းသုိ႔ေရာက္သြားခဲ့

သစၥာတရားအတြက္ ဒူးမေထာက္တဲ့ေမာ္ကြန္း

ရန္သူေတြေၾကာက္ဒူးတုန္ခဲ့ ။

၁၉၈၈ လူထုတုိက္ပြဲ

၁၉၈၈ စက္တဘၤာ ၁၈ အာဏာသိမ္းတုိက္ပြဲ

၁၉၉၀ ျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ႏုိင္ေရးတိုက္ပြဲ

၁၉၉၀ အလြန္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး

ျပည္ခရုိင္ေက်ာင္းသားသမဂၢ

လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ

မ်ဳိးခ်စ္ဒီမုိကရက္တစ္လူငယ္တပ္ေပါင္းစု

အနီေရာင္ရင့္ရင့္ သေဘာတရား

ေက်ာင္းသား စံျပေတာ္လွန္ေရးသမား

ေလးစားအတုယူဖြယ္ ကုိယ္က်င့္တရား

ရုိးသားတည္ၾကည္ စိတ္ထားေျဖာင့္မတ္သူ

ဗမာျပည္ရဲ႕ ရုိးမၾကယ္ျဖဴပြင့္

ေၾကြလြင့္ေစာခဲ့ေပါ့ ။

အလယ္ပုိင္းေဒသ ေရနီ

ျပည္သူ႔ေပ်ာက္ၾကားစစ္သည္ရဲ႕

သူရဲေကာင္းဗိမာန္တည္ရာ

သာမီတုိက္ရြာ

သာစည္ရြာေလးဆီ

ဦးညႊတ္အေလးျပဳ

သာဓုေခၚခ်င္ရဲ့ ။

ဧရာ၀တီေရ

ဗမာျပည္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေက်ာင္းသားတေယာက္ကုိ

သင့္ေရလႊာျပင္ေအာက္က

ေက်ာက္သားမ်က္နာျပင္ထက္မွာ

ရင္ျပင္နီတည္ေဆာက္ကာ

ရာဇ၀င္ေမာ္ကြန္းထုိးေစသတည္း ။ ။

( ၃၀ ၊ ၈ ၊ ၁၉၉၅ ခုတြင္ သူရဲေကာင္းဆန္စြာ က်ဆုံးသြားေသာ ျပည္ခရုိင္ ပဲ

ခူးတုိင္း အေနာက္ျခမ္း ဗမာနုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္၊

ျပည္ျမိဳ႕ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမုိကရက္တစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္၊ ေက်ာင္းသားတပ္

မေတာ္ တပ္ရင္း(၆၀၁)၏ တပ္စုမွဴး ရဲေဘာ္ ၾကည္ဆန္းအား ဤကဗ်ာျဖင္႔ ဦး

ညႊတ္ အေလးျပဳပါသည္ ) ။

နီလြင္ေသြး (ဒႆနိက)

၉ ၊ ၂၆ ၊ ၂၀၁၀ တနဂၤေႏြေန

ငုရင္ၿပင္ မွ

‘Activists’ jail term extended by 20 years | Democratic Voice of Burma

‘Activists’ jail term extended by 20 years

Police man barricades outisde Insein prison where the seven are detained (Reuters)

By KHIN HNIN HTET
Published: 16 September 2010

Seven people serving lengthy sentences for alleged links to a banned Burmese activist group have had their prison terms extended by 20 years, courts ruled yesterday.

The seven were already serving terms of between 20 and 38 years in Rangoon’s Insein prison after being arrested in 2008 and accused of holding ties to the All Burma Students’ Democratic Front (ABSDF), a prominent activist group born from the 1988 mass student uprising.

But additional charges under the Explosives Act were levelled at Kyaw Zin Oo, Zaw Lwin, Kyawza Lin, Htet Ko Lwin, Khin Yi, Aye Min Naing and his wife San San Maw. They are accused of assisting in the 2004 bombing at Zawgyi House Restaurant in Rangoon and the bombing at the Panorama Hotel in Rangoon in 2005.

Sentences of ten years for each of the two attacks were handed down yesterday, and all seven were found guilty.

“We are very unhappy with the sentences. The defendants had already been given jail terms for the explosive materials submitted by the prosecutors as evidences in 2008,” said lawyer Kyaw Ho, speaking of the group’s initial arrest and separate charges under the Explosives Act, Unlawful Associations Act and Arms Act in 2008.

He said that no evidence had been provided for the latest sentencing, adding that “normally in cases under the Explosive Act, witnesses should be included from the police’s Criminal Investigation Department and chemical specialists”, although this had not been the case. Moreover, the alleged accusation by the person behind the attack that netted the seven was weak, he added.

The five men and two women are also facing accusations connecting them to an explosion that took place at Shwe Mann Thu Bus Terminal in Rangoon in 2005.

In other news, the imprisoned 1990-elected parliamentary representative in Burma’s western Arakan state, Nyi Pu, is in poor health. According to a colleague of his who spoke to Nyi Pu’s wife, he is not receiving healthcare for a condition that lowers the level of potassium in the blood. He is being held in Kham Ti in Saganig division.

According to the Thailand-based Assistance Association for Political Prisoners-Burma (AAPP), there are currently 2,183 activists, lawyers, journalists, monks and politicians behind bars in Burma. 

ေဒၚစုအတြက္ အာရွလစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီဆု

အာရွႏိုင္ငံေတြက လစ္ဘရယ္နဲ႔ ဒီမိုကရက္မ်ား ေကာင္စီက ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သူတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳခ်ီးျမႇင့္တဲ့ အခမ္းအနားတရပ္ကို မေန႔က ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔ကစၿပီး လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပေနတဲ့ ၿဗိတိန္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ပါတီရဲ႕ ညီလာခံ ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ သီးျခား အခမ္းအနားတရပ္ က်င္းပၿပီး အခုလို ဂုဏ္ျပဳပြဲကို လုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပည့္အစုံကို မခင္ျဖဴေထြးက တင္ျပေပးထားပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ကိုယ္စား ဆုလက္ခံယူခဲ့တဲ့ ၿဗိတိန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ Burma Campaign UK အဖြဲ႕က ႏိုင္ငံတကာ လုပ္ငန္းတာ၀န္ခံ မဇိုယာဖန္းက ဒီဆုဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္ေရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ပါ အက်ဳိးရွိတဲ့ ဆုတဆုလို႔ ေျပာပါတယ္။

“ဒီဆုက Council of Asian Liberals and Democrats အဖြဲ႕ႀကီးက ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဒီဆု ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒါ တကယ့္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီလုိမ်ဳိးဆုဟာ ပထမဆုံးဆု ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါလည္း ေဒၚစုက ရသြားတယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္အတြက္ အင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။

“ႏုိင္ငံတကာမွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို လူေတြက ပုိသိလာမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အခု ဒီဆုကို ေၾကာ္ျငာလုပ္တာကလည္း ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ အခုလက္ရွိ လုပ္ေနတဲ့ UK ရဲ႕ လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကရက္ အစည္းအေ၀းႀကီးမွာဆုိေတာ့ တက္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြလည္း ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္းကို ပုိသိလာမယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေၾကာင္းကုိလည္း သူတုိ႔ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္၀င္စားလာမယ္ေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္လည္း ေကာင္းတယ္၊ ျမန္မာျပည္ တခုလုံး အတြက္လည္း ေကာင္းပါတယ္။”

ဆုေပးပြဲ မတိုင္ခင္မွာလည္း အာရွေဒသေတြက တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ လစ္ဘရယ္နဲ႔ ဒီမိုကရက္ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အၾကား ျမန္မာ့အေရး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာေတြ ရွိတယ္လို႔လည္း မဇုိယာဖန္းက ေျပာျပပါတယ္။

“ဒီဆုေပးပြဲ မတုိင္မီမွာေတာ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ၾကားထဲမွာ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတာ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ အခုလက္ရွိ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန၊ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေန၊ ၿပီးေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက ျမန္မာျပည္အတြက္ ဒီမုိကေရစီအေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ မရွိႏုိင္ဘူး၊ အဲဒီလိုမ်ဳိး ေဆြးေႏြးတာမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာေတာ့ မရွိပါဘူး။

“ၿပီးေတာ့ ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားထဲမွာ ဆုိရင္ ဆုေပးတဲ့ CALD ရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ လူႀကီးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကုိ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးေတာ့ ေထာက္ပံ့ေပးႏုိင္ေအာင္၊ ကူညီေပးႏုိင္ေအာင္ သူ႔ဘက္ကေန တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေပးမယ္၊ ၿပီးေတာ့ တဆက္တည္းမွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို သူ အၿမဲတမ္းပဲ Support လုပ္ေနတယ္ေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ပါတီလည္း ျမန္မာျပည္ အေရးအတြက္၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အေရးအတြက္ သူတို႔ဘက္က တတ္ႏုိင္သေလာက္ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ကူညီမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။”

ၿဗိတိန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ Burma Campaign UK ရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာ လုပ္ငန္းတာ၀န္ခံ မဇိုယာဖန္း ေျပာျပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခမ္းအနား တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒီမိုကရက္နဲ႔ လစ္ဘရယ္ ပါတီေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ကိစၥေတြအတြက္ အခုထက္ပိုၿပီး ပံ့ပိုးကူညီမႈေတြ လုပ္သြားဖို႔ ႀကိဳးစားသြားမယ့္ အေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ၾကတယ္လို႔လည္း မဇိုယာဖန္းက ေျပာျပပါတယ္။

စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္ေန႔ကေန ၂၀ ရက္ေန႔အထိ လီဗာပူးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၿဗိတိန္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ပါတီ ညီလာခံ အတြင္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကိစၥကုိ ထည့္သြင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာပါ။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ က်င္းပဖို႔ စီစဥ္ေနတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ တရားမွ်တမႈ မရွိသလို ဒီေရြးေကာက္ပြဲကေန ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ အတြက္ လမ္းစ မျမင္ဘူးလို႔ ၿဗိတိသွ် အာဏာရပါတီ ၫြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕ထဲက လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကရက္ ပါတီရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဂ်ရယ္မီ ရစ္ခ်ာ့ဒ္ ဘေရာင္း (Jeremy Richard Browne) ကလည္း ေျပာပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ ျပဳလုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ လက္မခံသလို အတိုက္အခံေတြ ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္ေရး ကိစၥေတြမွာ ဘယ္လို ကူညီေပးရမလဲ ဆုိတာကိုလည္း လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကရက္ ပါတီရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ကမ္းလွမ္းလိုက္တယ္လို႔ ဒီညီလာခံကို တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္-လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး တာ၀န္ခံ ဦးညိဳအုန္းျမင့္က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

http://www.voanews.com/burmese/news/burma/dassk-cald-award-103403799.html

Sent with MobileRSS for iPhone

Best regards

AN

“စစ္အာဏာရွင္ပ်က္ျပိဳကာအတည္ ျပည္သူ႔ေခတ္မွာတို႔တေတြေက်ာင္းတက္မည္”

“ေမာင္ေက်ာင္းသား”

( ငါတို႔၏ဦးေခါင္းမ်ားသည္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီသည္ သို႔ေသာ္ညႊတ္ကား မညႊတ္နိုင္ျပီ ) ၂ ဒီမိုကေရစီပညာေရးေသြးနဲ႔အရင္းတည္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ေပါင္းကူးေပးမည္ ၊ စစ္အာဏာရွင္ပ်က္ျပိဳကာအတည္ ျပည္သူ႔ေခတ္မွာ တို႔တေတြေက်ာင္းတက္မည္ ၊ မီး ေလာင္ျပင တစျပင္မွာ အတည္ ထြန္းသစ္တဲ့ တကၠသိုလ္ တို႔ေဆာက္မည္၊ ညီညာ တိုက္ ပြဲသို႔ခ်ီ ျပည္သာ လက္တြဲ ေဆာက္တည္ (နီလဲပဲနီသည္ ခၽြန္လဲပဲခၽြန္သည္ ေက်ာင္းသား သမိုင္းသစ္တည္)၂ ၊ ဒီမိုကေရစီပညာေရး ေသြးနဲ႔အရင္းတည္ ၊ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ပြဲ မုခ်ရမည္….။

ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ထဲ ေရာက္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္အတူေနခဲ့ရတဲ့ ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားၾကီး ေတြဆိုျပခဲ့တဲ့သီခ်င္းတပုဒ္ရဲ႕ စာသား အပိုင္းစတခ်ိဳ႕ပါ ၊ စာသင္ခန္းထဲမွာပဲ ရွိေနရဦးမဲ့ အေျခခံပညာေက်ာင္းသားဘ၀ကေန ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲမြဲေတေနမွဳ ေတြ အတြက္ စစ္အာဏာရွင ္တိုက္ဖ်က္ေရး ခရီးလမ္း ေပၚေလွ်ာက္လွမ္းရင္း ေထာင္ဆိုတဲ့ ဖိနွိပ္ခ်ယ္ခ်ယ္ေရးယႏၱယားရဲ႕အျမင့္ ဆံုးေနရာကိုေရာက္ခဲ့ရခ်ိန္မွာ အဲဒီလိုသီခ်င္းေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မာန္တင္းေစနိုင္ခဲ့ပါတယ္ ။

ဒီသီခ်င္းေလးရဲ႕အဓိပၸါယ္နဲ႕ေလးနက္မွဳမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၉၈၉ ႏွစ္ဆန္းပိုင္း ေလာက္ထဲက စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပီးပါျပီ ၊ “ ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ျပီ ”လို႔ အာဏာသိမ္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေသြးစြန္းေနတဲ့ လက္ေတြကမ္းထားျပီး ၾကိဳဆိုသေယာင္လုပ္ ျပေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုက္ပြဲ၀င္အေျခခံပညာေက်ာင္းသားေတြ ၾကားမွာကို ေက်ာင္းျပန္တက္ေရး မတက္ေရး ေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ ။


\ဒီမိုကေရစီရရွိေရး-ဒို႔အေရး ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးေရး-ဒို႔အေရး ေၾကြးေၾကာ္ တိုက္ပြဲ ၀င္ရင္း စစ္အာဏာရွင္လက္ ပါးေစေတြရဲ႕ရက္ရက္စက္စက္ပစ္ခတ္မွဳေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ ဖတ္ေတြဟိုတစသည္တစျပန္႔ၾကဲေနေအာင္ ဦးေခါင္းပြင့္ထြက္ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းစာမသင္ခ်င္ပဲေနပါ့မလား၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ရဲ႕ အနိုင္အထက္ျပဳမွဳကို ရရာလက္နက္ဆြဲကိုင္ျပန္ခံခ်မယ္လို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဖြဲ႕ စည္းျပီး ေတာထဲမွာ အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲ၊ မိသားစုေတြနဲ႔လဲတကြဲတျပားျဖစ္၊ ဒုကၡမ်ိဳးစံုခံေနၾကတဲ့ ဆရာ၀န္ေလာင္း ေဆးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ ၊ အင္ဂ်င္နီယာေလာင္းစက္မွဳတကၠလိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ တျခားတျခားေသာ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ အားလံုးအားလံုးကေရာ စာသင္ခန္းနဲ႔မိဘအရိပ္အာ၀ါသေအာက္မွာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးမေနခ်င္ပဲေနမလား ၊ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕စစ္ေၾကာ ေရးစခန္းေတြမွာ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မွဳ မ်ိဳးစံုခံျပီး ၊ ၾကမ္းခင္းေစ်း အနည္းဆံုး သံုးႏွစ္အမိန္႔ခ်တဲ့ စစ္ခံုရံုးေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ ဆိုင္ျပီး ၊ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲကို ေရာက္ေနၾကတဲ့့ေက်ာင္းသားေတြကေရာ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ပဲေနပါ့မလား ၊ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ေတြက သူတို႔သူတို႔ေတြကိုမငဲ့ပဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္က ေက်ာင္းခန္းထဲ ဘယ္လိုခံစားမွဳေတြနဲ႔ ျပန္ ၀င္ထိုင္ၾကမလဲ ။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားေလး ေတြေတာင္ ရဲရင့္ခဲ့ၾကတယ္ ၊ နိုင္ငံေရး မတည္ျငိမ္ပဲ ၊ ျပည္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ မတည္ေဆာက္နိုင္ပဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ပညာသင္နိုင္မွာမဟုတ္သလို ေက်ာင္းသား အခြင့္အေရးဆိုတာလ ဆံုးရွံဳးေနဦးမွာပဲ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေစတနာမပါတဲ့ ဟန္ျပပညာေရးမွာ ေက်ာင္းတက္ျပီး ဘြဲ႕ေတြရလဲ ဘာမွလဲျဖစ္လာမွာ မဟုတ္တဲ့အတူ ျပည္သူေတြ အတြက္ ဆံုးခန္းတိုင္တိုက္ပြဲ၀င္မယ္၊ ေသြးညွီနံ႔ေတြ လႊမ္းေနမဲ့ စစ္၀ါဒီေတြဖြင့္တဲ့ ေက်ာင္းခန္းထဲ ငါတို႔ျပန္မထိုင္ ေတာ့ဘူးလို႔ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ(အကသ) မွာပါတဲ့သူေတြ အမ်ားစု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

“၁၉၃၆ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ ဂုဏ္ေရာင္ ၀င္းလက္ခဲ့တဲ့ ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ၊ ေဖါက္ျပန္တဲ့အစိုးရ အဆက္ဆက္ကို သမိုင္းစာမ်က္နွာထက္မွာ ထင္ဟတ္ေပၚလြင္ေနေအာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္ ၊ တိုက္ ပြဲ၀င္ေနၾကစဲပါ ၊ အာဇာနည္ေထာင္ေသာင္းတို႔ရဲ႕နီေမာင္း၀င္းလက္တဲ့ေသြးစက္ေတြဟာ သမိုင္းေက်ာက္စာတိုင္အျဖစ္ ေမာ္ကြန္းတြင္ရစ္မွာမုခ်ပါပဲ ၊ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုမွဳအေရးေတာ္ပံုၾကီးအတြင္းမွာ သူရဲေကာင္းပီသစြာက်ဆံုးခဲ့ ရရွာေသာ အာဇာနည္ရဟန္းရွင္လူျပည္သူအေပါင္းတို႔ကိုဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ မျပီးဆံုးေသးသည့္ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ၾကီးကို ေအာင္ပြဲရရွိသည္အထိ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္သြားပါမည္ဟုအဓိဌာန္ျပဳရင္း” ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၊ ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း သာခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

အဲဒီအခ်ိန္ေပၚထြက္လာတဲ့“အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ပါလို႔ စိတ္မေကာင္းစြာေျပာရင္း စာသင္ခန္းအတြင္း ၀တၱရားအရ ၀င္ထိုင္ ဒါကိုငါတို႔နားလည္ခြင့္လႊတ္နိုင္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ထံုးနံ႔သင္းတဲ့ပန္းခင္းကိုျဖတ္ ရည္းစားထားဘို႔ေက်ာင္းျပန္တက္ ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔ကခြင့္လႊတ္သည့္တိုင္ ရာဇ၀င္ကခြင့္မလႊတ္သေရြ႕ သူတို႔ဟာ သမိုင္းမွာသစၥာေဖါက္ေတြျဖစ္သြား မွာပဲ ၊ ငါတို႔ထဲကတခ်ိဳ႕ဟာ ကိုယ့္အရိုးကိုယ္ေလွနံအျဖစ္ထြင္းထု ကိုယ့္အသားကိုယ္ေလွရြက္အျဖစ္စပ္ခ်ဳပ္ ကိုယ့္ေျခလက္ ကိုယ္ေလွာ္တက္အျဖစ္အသံုးျပဳေလွာ္ခတ္လို႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးနဲ႔ငါတို႔ၾကား ျခားေနတဲ့ေသြးပင္လယ္ၾကီးကို ျဖတ္ကူးေန ၾကျပီ”ဆိုတဲ့ ေရႊဖုန္းလူရဲ႕“ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္”ကဗ်ာစာသားေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုခိုင္မာအားတက္ေစခဲ့သလို ေက်ာင္းသြား တက္ၾကည့္ျပီးမွ ျပန္ထြက္လာခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕“သူငယ္ခ်င္း..မင္းဟာ..ပကတိျငိမ္ဆိပ္..အိပ္မက္မရွိတဲ့ညေတြ ထဲမွာလွဲေလ်ာင္း… မင္းအေလာင္းမွာဒါဏ္ရာေတြနဲ႔… မင္းထိုင္ခဲ့တဲ့… .စာသင္ခန္းထဲကခံုကေလး… ငါေငးရင္း မ်က္ရည္က်…. သိပ္သတိရေနတယ္ သူငယ္ခ်င္း” ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ကိုထိရွ ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြျငွိမ္းမရေတာ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွလံုးသားထဲက မီးစတစ္စပါပဲ ။

ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ကလြတ္ေတာ့လဲ စိတ္ပညာနဲ႔ကတစ္ဘြဲ႔၊ တိုင္းရင္းေဆးသိပၸံကသမားေတာ္ဘြဲ႔ကတစ္ဘြဲ႔၊ဘြဲ႔ႏွစ္ခုေတာင္ရ ထားတဲ့အေမက ရပ္ကြက္ထဲကအလုပ္သြားသူေတြရဲ႕ ေက်ာင္းေနအရြယ္မဟုတ္ေသးတဲ့ကေလးေတြကို အိမ္မွာထိမ္းေပး တဲ့အလုပ္လုပ္ေနရသလို ၊ သခြားသီးစိတ္ေလးေတြတုတ္ထိုး၊ အာလူးျပဳတ္တုတ္ထိုး ၊ အခ်ဥ္ေရနဲ႔တို႔စားရတာမ်ိဳးလဲ ညေန ပိုင္းမွာေစ်းဘန္းေလးခ်ေရာင္းေနတာေတြ႔ရေတာ့ အသံုးခ်ခြင့္မရတဲ့အေမ့ပညာေတြအတြက္ႏွေမ်ာမိပါတယ္ ၊ အဲဒီလို ဘ၀ေတြ ကိုယ့္အေမတစ္ေယာက္ထဲမွမဟုတ္ပဲ ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ပ်က္ေအာင္မတိုက္ဖ်က္နိုင္ခင္ မလႊဲမေသြျမင္ေတြ႔ေန ရဦးမွာပဲဆိုတဲ့အသိကို ထပ္ေလာင္းခိုင္မာေစခဲ့ပါတယ္ ။

ေက်ာင္းသားဘ၀ကိုဆံုးရွံဳး၊ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးတဲ့လူငယ္ဘ၀ဆိုတာလဲေပ်ာက္ခဲ့ရ၊ မိသားစုဘ၀ဆိုတာပါပ်က္ဆီးခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ ေတာ့္အတြက္ “ေတာ္လွန္ေရးသည္ငါတို႔ေက်ာင္း၊ေတာ္လွန္ေရးသည္ငါတို႔တကၠသိုလ္” ဆိုတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြဆီကရတဲ့ ပညာေတြနဲ႔ ဘ၀ကိုရပ္တည္ရပါတယ္ ၊ အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္းသားေလးေတြကိုျမင္တိုင္း ၊တကၠသိုလ္နယ္ေျမေတြနားကေန ျဖတ္သြားတိုင္း (ေယာက္က်ားတန္မဲ့မ်က္ရည္၀ဲရေလာက္ေအာင္)နာက်င္ခံစားရပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ေနာင္တမဟုတ္ပါဘူး ၊ လူ႔ဘာသာဘာ၀ တမ္းတမိတာမ်ိဳးသာပါ ။

ကိုယ့္ခံစားမွဳနဲ႔ကိုယ္ တမင္ေမ့ထားထားတဲ့ ( လူ႔အခြင့္အေရးတရားေတြေဟာခဲ့ဘူးရာ ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္ အဦးၾကီးရွိခဲ့ဘူးရာ) ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပရ၀ုဏ္ထဲကို မလႊဲသာမေရွာင္သာလြန္းလို႔ တေခါက္ေရာက္ခဲ့ရခ်ိန္တခနေလးမွာ ေတာင္ ေပ်ာ္ျပံဳးေနၾကတဲ့ဘြဲ႔ယူသူေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း “ေၾသာ္..သူတို႔ ဘာမွမသိၾကေသးပါလား၊ဒီဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြ ဟာ ဂုဏ္တုဂုဏ္ျပိဳင္ဘို႔ကလြဲျပီး သူတို႔အတြက္ဘာမွအသံုးမ၀င္တာသိတဲ့ေန႔ သူတို႔ဘယ္လိုမ်ားခံစားရပါမလဲ” စဥ္းစားမိပါ တယ္ ၊ ေနာက္ကလိုက္ပါလာၾကတဲ့မိဘေတြကိုၾကည့္ျပီး သားအတြက္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမထဲ၀င္ရမဲ့အစား ေထာင္၀ါဒါ ေတြရဲ႕အေအာ္ေငါက္ခံျပီး ေထာင္၀င္စာခန္းကိုပဲေရာက္ခဲ့ရတဲ့အေမ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ျပန္ေတြးရင္း ဒီ၀န္းထဲမွာေနာင္ေတာ္ေတြရက္ရက္စက္စက္ပစ္သတ္ခံရဘူးတယ္ဆိုတာ သတိျပန္လည္သြားေတာ့ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာကိုဆက္မေနနိုင္ေတာ့ေအာင္ပါပဲ ၊ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ဘက္ ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုင္ထိုင္ရင္းေစာင့္မယ္ေလ ဆိုျပီး ၀န္းအျပင္ထြက္ျပန္ေတာ့လဲ ဒီေနရာကတံတားျဖဴကေနတံတားနီေခၚရေလာက္ေအာင္ ဘက္နက္နဲ႔ထိုး နံပါတ္တုတ္ နဲ႔ရိုက္ခံရတဲ့ေနရာ ၊ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးရဲ႕ေသြးစက္သမိုင္းေၾကာင္းက ဒီေနရာေတြကနိဒါန္းပ်ိဳးခဲ့တာ စသျဖင့္ ခံစားမိျပန္ပါေတာ့တယ္၊ ဘယ္သူနားလည္ေပးနိုင္ပါ့မလဲဗ်ာ။

အဲဒီေန႕က အေမ့ဆီတကူးတကန္႔ကိုသြားရင္ဖြင့္ျဖစ္တယ္ ၊ အေမကမ်က္ရည္တ၀ဲ၀ဲအားေပးရွာပါတယ္ ၊“ ေၾသာ္..သားရယ္ မင္းလိုခ်င္ရင္ဘယ္လိုဘြဲ႔မဆိုရနိုင္ခဲ့တာပဲ ၊ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အဲဒီဘြဲ႔ေတြက အသံုးမတည့္ပါဘူးလို႔ မင္းကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ တာပဲေလ ၊ ေတြးမေနစမ္းပါနဲ႔ ၊ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရာရဲရဲရင္ဆိုင္စမ္းပါ ၊ ခုမင္းရထားတဲ့ဘြဲ႔ ကအေကာင္းဆံုးပါ ငါ့သားရဲ႕ .. ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးဆက္ ၊ တိုက္ပြဲ၀င္ေက်ာင္းသား ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတဲ့ဘြဲ႔ေတြ ငါ့သား ရထားတာပဲ၊ ဒီ့ထက္ဘယ္ဘြဲ႔က အေမ့ကိုပိုဂုဏ္ရွိေစမွာလဲ ၊ မင္းအေဖလဲ ဒါကိုပဲေက်နပ္ေနတာပါ” တဲ့ ၊ ဆပ္ခြင့္မၾကံဳခဲ့တဲ့ အေမ့ေက်းဇူးေတြထဲမွာ အဲဒီ အားေပးစကားက အၾကီးဆံုးမ်ား ျဖစ္မလားေတာင္ ထင္မိပါရဲ႕ဗ်ာ ။

ခုလဲ့ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးျဖစ္ခ်ိန္မွာအေျခခံပညာေက်ာင္းသားေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္က ၃၇-၃၈ ေတြ ျဖစ္ၾကေပမဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္သာ ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနဆဲပါ ၊ စစ္အာဏာရွင္ ေတြကလိသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔မွာ ေခါင္းျဖဴသြားက်ိဳးအဖိုးၾကီးအရြယ္ေတြလဲ ေက်ာင္းသားေတြအျဖစ္တကယ္ရွိေနတာ ပါ ၊ ေက်ာင္းသားကရိုးသားတယ္ ၊ ျပည္သူကိုေရွ႕ကအေသခံဦးေဆာင္ရဲတဲ့သတၱိရွိတယ္ ၊ လူမ်ိဳး,ဘာသာ,အယူ၀ါဒအစြဲ ေတြကင္းတယ္၊အာဏာေတြေနရာေတြမေမွ်ာ္မွန္းဘူးဆိုတဲ့ အဲဒီလိုဂုဏ္ေတြကိုေလးစားတန္ဘိုးထားတဲ့အတြက္ “ အမိေျမ လြတ္ေျမာက္ဘို႔အတြက္ အရိုးေတြေတာင္လိုပံုမွရမယ္ဆို ငါတို႔ေက်ာင္းသားအရိုးေတြက ေအာက္ဆံုးအလႊာကရွိေစရမယ္” ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေဆာင္ပုဒ္ကိုဆုတ္ကိုင္ျပီး ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ေက်ာင္း ၊ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့တကၠသိုလ္ရဲ႕ ေက်ာင္း သားေတြအျဖစ္ ေက်ာင္းသားနာမည္ခံံဆက္ရွိေနၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္ ။

ယံုၾကည္ပါတယ္ ၊ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ဇာပန္းထိုးသလို ဧည့္သည္ထမင္းစားဖိတ္သလိုလြယ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဆိုေပမဲ့လဲ ၊ တေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ ေအာင္ပြဲခံရမွာပါ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အသက္ေတြ ေလးငါးေျခာက္ဆယ္မွလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္နိုင္ပါ တယ္ ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ျပည္သူ႔အင္အားေတြေပါင္းစည္းမိတဲ့တေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အနိုင္တိုက္နိုင္မွာပါ ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနသည့္တိုင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦးကို ကိုယ္တိုင္ျပန္၀င္ေဆာက္မယ္ ၊ စာသင္ခန္းထဲ၀င္ထိုင္ ျပီးဆံုးရွံဳးခဲ့တဲ့ငယ္ဘ၀ေလးျပန္လြမ္းမယ္ေမ်ွာ္လင့္ရင္း အက်ဥ္းခန္းထဲမွာေနစဥ္ကအားမာန္တင္းနိုင္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းေလးျပန္ဆို ျပီး ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနရဦးမဲ့ေရွ႕ခရီးအတြက္ တက္ၾကြေနမိပါတယ္ ၊ “စစ္အာဏာရွင္ပ်က္ျပိဳကာအတည္ ျပည္သူ႔ ေခတ္မွာတို႔တေတြေက်ာင္းတက္မည္”……လို႔ ။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္က်ဆံုးသည္အထိ

ေမာင္ေက်ာင္းသား26sann အားေက်းဇူးတင္ပါသည္။

http://www.demowaiyan.co.cc/2010/09/blog-post_7462.html


- Posted using BlogPress

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကိစၥ

ကမာပုလဲ

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ဆိုတာ
လူတေယာက္ကို
အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါသလား၊
ပသို႔ဆိုေစ
ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ
ခုဆို … အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ
လေရာင္ကို ထံု႔ပိုင္းခံယူ ခံစားခဲ့ဖူးတယ္၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ငတ္မြတ္ေနတဲ့
ေတာ္လွန္ေရးစစ္စစ္ကို ေတာင့္တ
ေႏြဦးအဆက္ဆက္ကိုလည္း ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးတယ္၊
ေျခေထာက္မွာ ရႊံ႕ႏြံနံ႔နဲ႔ ေျခဆီပုပ္နံ႔
လွ်ာေပၚမွာ ကြီနင္းေဆးျပားရနံ႔
ခုထိ မျပယ္ႏိုင္ေသးဘူး
ဒါေပမယ့္ ...
ကုန္းေပၚပစ္တင္ခံရတဲ့ ငါးေတြလို
႐ွဴရတဲ့ ေလကအစ …
တရား၀င္ခြင့္ကို ဆံုး႐ံႈးေနတဲ့ အခါသမယ
လည္ပတ္ေနတဲ့ ေသြးေတြဟာ
မေႏြးေတာ့ဘူး … ေအးခဲသြားခဲ့ၿပီ
မနီေစြးေတာ့ဘူး … စိမ္းရင့္ေရာင္စိုေနခဲ့ၿပီ။

အနီးအေ၀းကို ဆႏၵနဲ႔တိုင္းတာခဲ့မယ္ဆိုရင္
ဒီခရီးအတြက္
ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ဟာ
လက္နက္အခါခါခ်ရလိမ့္မယ္
၀ကၤပါထဲ …
ခပ္ပါးပါး ထြက္ေျပးေနရင္းနဲ႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသတီစရာလည္း ျဖစ္လာမယ္။

ဘ၀က ဘာလဲ
ေသျခင္းတရားက ဘာလဲ
သစၥာတရားဆိုတာကေတာ့
က်ေနာ္တို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳေနရတဲ့ ေလထုနဲ႔
စကားလံုးေတြကိုယ္တိုင္က မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ယံုတယ္။

သူရဲေကာင္းေတြက
သူရဲေကာင္းအလုပ္ကို လုပ္တယ္၊
သစၥာေဖာက္ေတြက
သစၥာေဖာက္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္တယ္
ရွင္းပါတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ...
လူလိမ္ေတြအတြက္ေတာ့
ေခတ္က အသံုးတဲ့လြန္းေနတယ္ ေမေမ …။

ဘာရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး
တရားက်တယ္လို႔ ဆိုရေအာင္ကလည္း
ဒါ … ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့လမ္း
ဦးဗဂ်မ္း ေျပာခဲ့သလို
“ခ်စ္သူေတြ အသက္တိုၿပီး မုန္သူေတြ အသက္ရွည္ေနၾက” တာလည္း
မဆန္းဘူး၊
တရားမွ်တတဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းဆိုတာ
တေန႔ … အခ်ိန္တန္ရင္ မလြဲမေသြ ဆိုက္ေရာက္လာမွာ
က်ေနာ္ ...
အခိုင္အမာကို ယံုၾကည္တယ္ ေမေမ။ ။

ကမာပုလဲ
၂၈၊ ၀၈၊ ၂၀၁၀။



http://drlunswe.blogspot.com/2010/08/blog-post_29.html

မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအစည္းအရုံး (Generation Wave) ရဲ႕၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအား မဲမေပးေရး လႈပ္ရွားမူ / No Voting to the 2010 Election Activity...

က်ေတာ္၊က်မတုိ႔ Generation Wave (မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအစည္းအရုံး) ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားသည္ယေန ့ၾသဂုတ္လ ၁၂ရက္၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၏ အခ်က္အခ်ာက်ေသာ ဒဂံုျမိဳ႕သစ္၊ အင္းစိန္၊ လိႈင္သာယာ၊ မဂၤလာဒံု၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ ယုဇနပလာဇာ၊ ဒဂံုစင္တာ စသည့္ျမိဳ႕နယ္မ်ား၊ ဘတ္စကားမ်ား ၊ လမ္းေဘးအုတ္ခံုမ်ား၊ ကားပါကင္မ်ား၊ အမ်ားသံုးေရအိမ္မ်ား၊ လမ္းေဘးဓါတ္တိုင္မ်ားတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ပံုပါ ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ဥပေဒအရ မဲမေပးခြင့္ရွိသလို၊ မဲမေပးဘဲလည္း ေနခြင့္ရွိသည္ဟူေသာရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ မဲမေပးရန္ ပိုစတာမ်ားကို ကပ္ႏွံသည့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအား ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။
ပူတြဲပါဖုိင္အားၾကည့္ရွုႏုိင္ပါသည္။

We, Generation Wave and other alliance friends, On August 12th 2010, conducted the No-Vote Poster campaigns with the distribution of Daw Aung San Su Kyi picture posters with the purpose of encouraging the public not to take part in the 2010 election in accordance with one of the acts from the 2010 Election Commission: "It is our right to vote or not to vote for 2010 election" in the public places such as public buses,pavements, parking-lots, public rest-rooms, and lamp-posts in Yangon areas including Dagon-Myo-Thit, Inn-Sein, Hlaing-Thar-Yar, Mingalardon, Bayint-Naung, Yazana Plaza, Dagon center.Please see the attached file for your reference.


Best Regards,
EI EI
Generation Wave
www.generationwave.org

က်ေနာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာရွစ္ေလးလံုးအေတြ့အၾကံဳ(၂)

from ေက်းလက္ႏိုင္ငံေတာ္ by victorOway

                          ၈.၈.၈၈
၁၉၈၈ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားဆက္လက္ျဖစ္ပြားလာခဲ့ၿပီး ေနာက္ တႏုိင္ငံလုံးအႏွံ႕ရွိတကၠသိုလ္မ်ား ေကာလိပ္မ်ားႏွင့္ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားသို႕ပါ ကူးစက္သြားကာ ဇြန္လ အလယ္ေလာက္မွာပင္ ေက်ာင္းမ်ားကို ျပန္ပိတ္လိုက္ပါသည္။ ဇြန္လ တြင္မူ ဇြန္ ၂၁ ေျမနီကုန္းအေရးအခင္းမွာ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မဆလ စစ္အုပ္စု၏ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈက ျပင္းထန္ခဲ့ေပသည္။ က်ေနာ့္ မွာမူ ယင္းလႈပ္ရွားမႈတြင္ ကိုယ္ တုိင္ကိုယ္က်မပါ၀င္ခဲ့ပါ။ ဤသို႕ျဖင့္ ဇြန္အေရးအခင္းၿပီးသြားၿပီးေနာက္ နယ္မွသြားတက္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ကိုယ္ၿမိဳ႕ကိုယ္ရြာအသီးသီးသို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာ ခဲ့ျပန္ပါသည္။

ထို ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံမတိုင္ခင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားသည္ ဖြင့္လိုက္ပိတ္ လိုက္ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း သြားလိုက္ျပန္လိုက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထိုသို႕ေက်ာင္းမ်ားျပန္ ပိတ္ၿပီးေနာက္ မင္းကိုႏုိင္ အမည္ျဖင့္ေရးသားေသာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကဗ်ာမ်ား ဦး ေအာင္ႀကီး၏ ၄၁ မ်က္ႏွာပါ ဦးေန၀င္းသို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ဗ်ား ဟု အမည္ေခၚေ၀ၚသုံးစြဲကာ ေရးသားေသာစာမ်ားနယ္မ်ားအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာခဲ့သည္။ ဦးေအာင္ႀကီး၏စာမွာ အဓိကအားျဖင့္ ၁၉၆၂ က တကၠသိုလ္သမဂၢဗုံးေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးမႈတြင္ သူမပါဘူးဟု ျငင္းခ်က္ထုတ္သြား တာသာ ေတြ႕လိုက္ ရပါသည္။ ဦးေန၀င္းကလည္း ဇူလိုင္လ ၂၃ ရက္မဆလပါတီ အေရးေပၚ ညီလာခံျုပဳလုပ္ေသာအခါ ယင္းတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦ ဗုံးေဖါက္ခြဲမႈ သည္ ၄င္းတြင္လဲတာ၀န္မရွိသလိုလို ဦးေအာင္ႀကီးႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေဘာလီေဘာပုတ္ ေနခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ဦးေန၀င္းက ေနာင္ဆူဆူပူပူလုပ္တဲ့သူေတြ စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္ မွန္ေအာင္ပစ္တယ္ မိုးေပၚေထာင္ေခ်ာက္တာမပါဘူး ဟု ဒုတ္ႀကိမ္းဒါးႀကိမ္း ႀကိမ္းသြားသည့္ သမိုင္း၀င္မိန္႕ခြန္းကို ေျပာသြားကာ သူ႕ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးခရီးကို နိဂုံးခ်ဳပ္သြားခဲ့သည္။ ဇူလိုင္လ အကုန္ပိုင္းေလာက္တြင္ ရန္ကုန္၌ ေရႊတိဂုံရင္ျပင္ ေပၚတြင္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႕တြင္ ေျပာက္ က်ားဆႏၵျပပြဲမ်ား ဆက္လက္ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ၈ ရက္ ၈ လ ၈၈ တြင္ တႏုိင္ငံလုံးဆႏၵျပပြဲမ်ား ျပဳလုပ္မည္ဟုလည္းသတင္းမ်ားေပၚထြက္လာခ့ဲသည္။

မိမိတို႕နယ္မ်ားသို႕ျပန္လည္ေရာက္ရွိေနေသာေက်ာင္းသားမ်ား လည္းကိုယ္နယ္ အတိုင္းအတာႏွင့္ကိုယ္ တတ္ႏုိင္သမွ်လႈပ္ရွားႏုိင္ရန္ စိတ္တူကိုယ္တူသူမ်ား ႀကိဳတင္ညိွႏိႈင္းမႈ မ်ား ျပဳလုပ္ျပင္ဆင္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႕မွာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ နယ္သို႕ျပန္ ေရာက္ သည့္အခ်ိန္တိုင္းလိုလို၌ တခါတရံစကားလက္ဆုံက်တတ္ေသာ ေမာ္လၿမိဳင္ တကၠသိုလ္မွ ရုကွၡေဗဒ တတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသားကိုတင္ေလး အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးစိတ္ပါ၀င္စားေသာ ထား၀ယ္မွ ေမာ္လၿမိဳင္ တကၠသိုလ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တို႕တြင္ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ အသီး သီးသြားတက္ေနၾကသူ အခ်ဳိ႕တို႕ စုစည္းမိၾကသည္။ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ေျပာရလွ်င္ က် ေနာ္တို႕အိမ္သို႕ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႕တြင္ ကိုတင္ေလး ႏွင့္ ေနာင္က်ေနာ္အမည္မေဖၚျပႏုိင္ သူ တေယာက္တို႕ က်ေနာ္႕အိမ္သုိ႕ေ၇ာက္ရွိလာၿပီး ေက်ာ္ထင္ဘယ္လိုလဲ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမ လဲဟု ေမးသည္။ က်ေနာ္က က်ေနာ္အေနျဖင့္ လႈပ္ရွားရန္ဆႏၵရွိေၾကာင္း သေဘာတူေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ သို႕ေသာ္ ယခုျပင္ဆင္ေနစဥ္ကာလတြင္ က်ေနာ္႕အေနျဖင့္ သိတ္ေပၚေပၚတင္ တင္မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း က်ေနာ့္မွာ ေက်ာင္းထုတ္ခံထားရတာ တၿမိဳ႕လုံးသိေၾကာင္း အာဏာပိုင္ေတြလည္းသိေၾကာင္း က်ေနာ္လႈပ္ရွားတာနဲ႕ အဖမ္းခံသြားရႏုိင္ေၾကာင္း သို႕ေသာ္တကယ္တန္း ရွစ္ရက္ေန႕ေရာက္လို႕ဆႏၵျပပြဲမ်ားျဖစ္ပြားလာလွ်င္ မပါမွာမပူနဲ႕ဟု ေျပာပါသည္။ ကိုတင္ေလးက သိတ္အားမရပါ။ သူက ဒါဆိုရင္ ျပင္ဆင္ေရးကာလမွာ မင္းဘာ ေတြပါမလဲဟု ေမးပါသည္။ (ဒီကၾကည့္လွ်င္ေျမေအာက္ေပ့ါ) အစည္းအေ၀းမ်ားလုပ္လွ်င္ တက္ေပးမည္ အၾကံအဉာဏ္မ်ားေပးမည္ဟု ေျပာရာ က်ေနာ္တို႕ အစည္းအေ၀းတခုလုပ္ရ ေအာင္ဟု သူကေျပာၿပီးဘယ္မွာ လုပ္ၾကမလဲဟု ေမးပါသည္။

ပထမဆုံးအႀကိမ္အစည္းအေ၀း ကို က်ေနာ္တို႕ ေနာက္ပုိင္းတြင္သပိတ္စခန္းလုပ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ေဇယ်၀တီေက်ာင္း တိုက္ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္းတြင္ ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္ေန႕၌ ဆုံရန္ အဲဒီမသြားမီ သြားရန္လမ္း မွ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တဆိုင္တြင္ ၉ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႕တြင္ ဆုံရန္ သူႏွင့္က်ေနာ္က က်ေနာ္တုိ႕ယုံၾကည္စိတ္ခ်သူ အႀကံအဉာဏ္လည္းေပးႏိုင္သူ တေယာက္စီကို ေခၚခဲ့ရန္ သေဘာတူညီခဲ့ၾကသည္။

ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္ေန႕တြင္ က်ေနာ္တို႕ ၉ နာရီခန္႕တြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လက္ ဘက္ရည္ဆိုင္၌ ေတြ႕ဆုံ၍ ေနာက္တဆင့္သတ္မွတ္ထားသည့္ ေဇယ်၀တီေက်ာင္း၀င္း ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္းသို႕သြားကာ အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ၾကသည္။ က်ေနာ္က က်ေနာ္တို႕ RIT တက္ဘက္ ရဲေဘာ္မ်ဳိးသိန္း (ေနာက္ပိုင္းတြင္ ABSDF ႏွင့္ ယခု ကေနဒါႏုိင္ငံ တြင္အေျခခ်ေနထိုင္) အားေခၚသြားခဲ့ၿပီး ရဲေဘာ္တင္ေလးက ကိုေအာင္မ်ဳိးျမတ္ (သြားဘက္ ဆိုင္ရာေဆးတကၠသိုလ္ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသား) တို႕ကို ေခၚလာခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္ တို႕ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ ဘာေတြျပဳလုပ္ၾကမည္နည္းဟု ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းၾကသည္။ လက္ကမ္း ေၾကာ္ျငာမ်ားေရးသားျဖန္႕ခ်ိလႈံ႕ေဆာ္ရန္ သေဘာတူၾကသည္။ ကိုတင္ေလးက ယင္းအတြက္ ၄င္းတို႕လုပ္ထားမည္ဟု ေျပာပါသည္။ ေနာက္ထပ္တႀကိမ္ ထပ္မံေတြ႕ဆုံရန္လည္း သေဘာ တူခဲ့ၾကၿပီး ၅ ရက္ေန႕တြင္ ေလာကမာရဇိန္ ဘုရားႀကီး၀င္း (ေနာင္ဆႏၵျပပြဲစတင္ေသာေနရာ ႏွင့္ ေဟာေျပာပြဲမ်ား အခ်ိန္အေတာ္အၾကာျပဳလုပ္ေသာေနရာ) ေျမာက္ဖက္ေစာင္းတန္းတြင္ ထပ္မံေတြ႕ဆုံရန္သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။ ၅ ရက္ေန႕တြင္ ထပ္မံေတြ႕ဆုံေသာအခါ ဆႏၵျပပြဲ မ်ားျပဳလုပ္မည့္အခ်ိန္အတိအက်ကို ၈ ရက္ေန႕မနက္ ၈ နာရီတြင္ စတင္ျပဳလုပ္ရန္ သေဘာ တူညီခဲ့ၾကသည္။ ကိုတင္ေလးက က်ေနာ့္ရဲ႕ပါ၀င္မႈကို ထိုထက္ ထဲထဲ၀င္၀င္ပိုျဖစ္ေစခ်င္ေန သည္။ က်ေနာ္က အစည္းအေ၀းမ်ားတြင္သာ တက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းလုပ္ေဆာင္မႈတြင္ ပါ၀င္မႈ နည္းေနေသးျခင္းကိုသူကသိတ္အားမရ။ က်ေနာ္က က်ေနာ္အခုအေျခအေနမွာ ဒီေလာက္အ တိုင္းအတာသာပါထားႏုိင္မယ္ ဆႏၶျပပြဲမျဖစ္ခင္ က်ေနာ္အဖမ္းမခံႏုိင္ေသးဘူးဟု ေျပာပါ သည္။ ၆ ရက္ေန႕ညေနပိုင္းသို႕ေရာက္ေသာအခါ လမ္းတြင္ စက္ဘိန္းစီးသြားရင္ေတြ႕ၾက ေတာ့ ကိုတင္ေလးက ဘယ္လိုလဲ ငါတို႕ေတာ့လုပ္ထားၿပီးၿပီဟု ေျပာပါသည္။ မင္းပါမွာေသ ခ်ာတယ္မဟုတ္လား ဟု ထပ္ေမးပါသည္။ စိတ္သာခ်ဗ်ာ ဟုက်ေနာ္ကေျပာလုိက္ပါသည္။


က်ေေနာ္လည္းက်ေနာ္နည္းက်ေနာ့္ဟန္ျဖင့္ ဆက္လက္စည္းရုံးေရးဆင္းေနခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ ေက်ာင္းတက္ဘက္ RIT ေက်ာင္းသားမ်ားသို႕သြားသည္။ ကိုစိုးတင့္မွာ ေထာင္မွျပန္လြတ္လာ၍ ထား၀ယ္အိမ္တြင္ ျပန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္၍ သူ႕ဆီသို႕ ၇ ရက္ေန႕ည တြင္သြားသည္။ သူ႕အေမက လာေခၚျပန္ၿပီဟု ဆိုသည္။ စုိးတင့္ကေတာ့ ထြက္ေတြ႕ပါသည္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့ ငါကေတာ့ ဆက္လက္လႈပ္ရွားမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း မင္းးဆႏၵရွိရင္လာခဲ့ ဖို႕ ဟုေျပာပါသည္။ မင္းဘာသာမင္းဆုံးျဖတ္ပါဟု ေျပာၿပီးျပန္လာခဲ့သည္။ လမ္းတြင္ RIT ေက်ာင္းသားငယ္တဦးႏွင့္ ေတြ႕၍ အစ္ကိုဘယ္လိုလဲ စာေတြ႕ေတာ့ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနၿပီ မနက္ျဖန္ ၈ နာရီ ျဖစ္လားဟု ေမးပါသည္။ ျဖစ္ဖို႕မ်ားတယ္ အစ္ကိုေတာ့လႈပ္ရွားျဖစ္ဖို႕မ်ားတယ္ဟု ေျပာ လိုက္ပါသည္။ ကိုမ်ဳိး၀င္းဆီကိုေတာ့ မသြားျဖစ္ပါ။ သူကလည္း သူ႕အေမက တားသည္ဟုသာ သတင္းသဲ့သဲ့ၾကားပါသည္။ က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေ၇ာက္ေရမိုးခ်ဳိး ထမင္းစားၿပီးေနာက္ အိပ္ရာခင္း ေနခ်ိန္တြင္ ကိုမ်ဳိးသိန္းေရာက္လာသည္။ ဘယ္လိုလဲဟုေမးပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဖမ္းခံ ထားရတာ ၂ ေယာက္ရွိႏွင့္ေနရာ အဲဒီကိစၥကို ကိုမ်ဳိးသိန္းကေမးေတာ့ အဲဒီ ၂ ေယာက္က ေတာ့ ကိုတင္ေလးရဲ႕ လူေတြပဲ သူကလည္း ငါ့ကို ငါမလႈပ္ရွားေတာ့ဘူးပဲထင္ေနတယ္။ ငါက လည္း မင္းသိတဲ့အတိုင္း အေျခအေနၾကည့္လႈပ္ရွားရတာေပါ့ကြာ။ မနက္ျဖန္ေတာ့လႈပ္ရွားျဖစ္ မွာပါ။ ျဖစ္ရင္ေတာ့မင္းလာခဲ့ေပါ့ဟုေျပာလိုက္ပါသည္။ ကိုမ်ဳိးသိန္းလည္း အိမ္ျပန္သြားခဲ့ပါ သည္။

ထို ရွစ္ေလးလုံးသပိတ္မစခင္ ကာလမ်ားတြင္က်ေနာ္က ေျမေအာက္အစည္းအေ၀း မ်ားသို႕သာ သြားၿပီး အဓိကအားျဖင့္ လႈံ႕ေဆာ္ေရးေၾကာ္ျငာေရးသားျဖန္႕ခ်ိမႈမ်ားကို ကိုတင္ ေလး အဖြဲ႕မွသာ တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္သြားခဲ့ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္လည္း ကိုတင္ေလးက က်ေနာ့ႏွင့္ ပတ္သက္၍လႈပ္ရွာရန္အလားအလာနည္းေၾကာင္း ကိုခင္ေမာင္ခ်ဳိႏွင့္ ေျပာဆိုခဲ့မႈကို ကိုခင္ေမာင္ခ်ဳိ (ခ) ကိုရာမန္္ (ေနာင္ ABSDF ယခု အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေျခခ်ေနထိုင္) က က်ေနာ္တို႕၏ ABSDF ျဖတ္သန္းမႈေန႕ရက္မ်ားအတြင္း ျပန္၍ ဇာတ္ ေၾကာင္းျပန္ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ငါက ၆ ရက္ေန႕ညေနက မင္းတို႕ အိမ္နားက လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္းနဲ႕ မင္း ျခင္းခတ္ရာက ျခင္းလုံးေလး ကိုင္ၿပီးျပန္လာတာကိုေတြ႕ ေတာ့ မင္းဒီလိုေအးေအးေဆးေဆးေနပုံေထာက္ရင္ေတာ့ ကိုတင္ေလးေျပာသလိုပဲ မလႈပ္ ရွားႏုိင္ဘူးလုိ႕ငါက တြက္ခဲ့တာကြ။

တကယ္တန္း ရွစ္ေလးလုံးေန႕ ဆႏၵျပပြဲမ်ားမစတင္မီေလး မွာပင္ က်ေနာ့ႏွင့္ ကိုမင္းေဇာ္ေရႊ (ေနာင္ ABSDF ယခု နယူးဇီးလန္အေျခခ်ေနထိုင္) ရွစ္နာရီ ထိုး ၁၀ မီနစ္လိုေလာက္ကတည္းက ဆႏၵျပပြဲစတင္ရန္အခ်ိန္းအခ်က္ျပဳထားသည့္ ဘုရားႀကီး ၀င္း (ေလာကမာရဇိန္) အတြင္းသို႕ စက္ဘိန္းျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သားသြား၍ အေျခအေနၾကည့္ ရာ ေလာကမာရဇိန္ဘုရား၏ ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္းတြင္ ရဲမ်ား နံပါတ္တုတ္မ်ားကိုင္၍ ထုိင္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ က်ေနာ္တို႕က ကပ္လ်က္ရွိသည့္ ေရႊေတာင္စားေစတီအားပတ္၍ ရွာရာ ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္းတြင္ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းသားအရြယ္ ၇ဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ထိုင္ေန သည္ကိုေတြ႕ရသည္။ သူတုိ႕က က်ေနာ့္ႏွင့္မသိ ကိုမင္းေဇာ္ေရႊႏွင့္သိရာ သူကေမးပါသည္။ ဘယ္လိုလဲ ဆႏၵျပပြဲအေျခအေန အထာေလးႏွင့္ေမးသည္။ ျဖစ္မျဖစ္။ သူတုိ႕က ထား၀ယ္ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္သည္ဟု ေတာ့ မွတ္မိပါသည္။ သိတ္မၾကာမွီမွာပင္ ေလာကမာရဇိန္အေရွ႕ဘက္ေစာင္းတန္း ရဲ႕အေရွ႕ အုတ္တံတားေပၚမွ ရဲေဘာ္လွစုိး (ေနာင္ ABယခု အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေျခခ်ေနထိုင္) ႏွင့္ ရဲေဘာ္ေအာင္သန္႕ (ေနာင္ AB ယခု ကေနဒါအေျခခ်ေနထိုင္) တုိ႕က ဆႏၵျပပြဲကို မဆလပါတီအလိုမရွိ တပါတီစနစ္ဖ်က္သိမ္းပစ္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး ဒုိ႕အေရး ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႕စည္းေရး ဒုိ႕အေရး ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင့္ စတင္ ခဲ့ၾကၿပီး က်ေနာ္လည္းစတင္၀င္ေရာက္ကာ ထုိမွတဆင့္ သပိတ္က ေက်ာင္းသား မ်ားအမ်ားစုရွိေနရာ အထက ၁ ဘက္သို႕ ဦးတည္သြားၿပီး က်ေနာ္က အထက ၁ ေက်ာင္း၀င္းေရွ႕အေရာက္တြင္ ေက်ာင္း၀င္းေရွ႕က အုတ္တံတုိင္ေပၚတက္၍ ေႂကြးေၾကာ္သံ မ်ား တုိင္တည္ေၾကြးေၾကာ္၍၄င္း ရဲေဘာ္ဖုန္းေမာ္က်ဆုံးမႈအေၾကာင္းအနည္းအက်ဥ္း ေျပာ ၾကား၍ လည္းေကာင္းသပိတ္ထဲသို႕ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ စကားမွာ လည္း အမ်ားႀကီးေဟာေျပာေနရန္အခ်ိန္သိတ္မရေသးပဲ ကိုတင္ေလး မ်က္ႏွာပိတ္ႏွင့္က အထက ၁ ေက်ာင္း၀င္အလြန္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္ေရွ႕တြင္ ရဲမ်ား ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီဥကၠဌ ဦးေစာေရႊတို႕ႏွင့္ သြားေရာက္ညိွုႏိႈင္းေနပါသည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ အာဏာပိုင္မ်ားမွ ပိတ္ဆုိ႕သြားသည္မ်ားရုတ္သိမ္းေပးလိုက္ပါသည္။

က်ေနာ္တို႕တၿမိဳ႕လုံးအႏွံ႕ဆႏၵျပၾကပါ သည္။ ရဲစခန္းတြင္ စာရြက္ျဖန္႕၍ အဖမ္းခံထားရသူ ၂ ဦးကိုသြားထုတ္ပါသည္။ ထုိရဲစခန္း အုတ္နံရံတြင္ ေနာင္ ထား၀ယ္တၿမိဳ႕နယ္လုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢဒုဥကၠဌျဖစ္လာသူ ကိုအတာ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္) ကတ၇ားတက္ေဟာပါသည္။ ထိုေနာက္ကိုတင္ေလးက က်ေနာ္ႏွင့္လာေတြ႕ၿပီးဘယ္လိုဆက္လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဟု ေဆြးေႏြးပါသည္။ က်ေနာ္က သပိတ္ကို ဘုရားႀကီး၀င္းအတြင္းသို႕သာ ဦးေဆာင္ေခၚယူသြားရန္ႏွင့္ ထိုေနရာတြင္ ေဟာ ေျပာပြဲက်င္းပကာ လမ္း၏အေရွ႕ဘက္ျခမ္းရွိ က်ေနာ္တို႕ အစည္းအေ၀းလုပ္တဲ့ေနရာ ေဇယ်၀တီေက်ာင္းတုိက္တြင္ ညအိပ္၍ စခန္းခ်ရန္ က်ေနာ္က အႀကံျပဳရာ မင္းဦးဆာင္ၿပီး ေတာ့ လုပ္ႏွင့္ဦးဟု သူကေျပာပါသည္။ က်ေနာ္သည္ ရဲစခန္းမွအျပန္ ဘုရားႀကီး၀င္းအတြင္း မ၀င္ခင္ အုတ္တံတားႀကီးလမ္းဆုံ (ေနာင္တြင္ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဦးပန္းေက်ာ္ဦးခ်မ္းလွ ႏွင့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႕မွ ကို----(က်ေနာ္အမည္ မမွတ္မိ ဘဲျဖစ္ေန။ က်ေနာ္ေတာထဲမထြက္ခင္ေတြ႕ဆုံခဲ့သူ။ ) ႏွင့္ အရပ္သားအမ်ဳိးသမီး တဦးေစ်းမွအျပန္ေသနတ္ထိမွန္က်ဆုံး စသူတုိ႕ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္တေန႕တြင္ က်ဆုံးခဲ့ၾကသည့္ေနရာ) တြင္လည္းေကာင္း က်ေနာ္တက္ခဲ့သည့္ အထက ၄ စသည္တို႕တြင္ တရားေဟာခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေလာကမာရဇိန္ ႏွင့္ ေရႊေတာင္စားေစတီ ဘုရားႀကီး ၀င္းအတြင္းသုိ႕ ေရာက္ရွိလာကာ က်ေနာ္က ယင္း၀င္းအတြင္းသို႕ေရာက္ရွိစဥ္တြင္မွ ဖုန္းေမာ္အေရးအခင္းအေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ေဟာေျပာခဲ့ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္ကပင္ ဆႏၵျပပြဲသို႕ေရာက္ရွိလာသူအေရအတြက္မွာ ေထာင္ေသာင္းခ်ီေနခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ့္ဘ၀တြင္ ထိုကဲ့သုိ႕ ေထာင္ခ်ီေသာ သူမ်ားကို တခါမွမိန္႕ခြန္းမေပးဖူးပါ။ ေျပာခ်င္လြန္း၍ စကားမ်ားပင္ အဆင္ေျပေျပေျပာႏုိင္ေအာင္အေတာ္ႀကိဳးစားရပါသည္။ လူထု၏ လက္ခုပ္သံမ်ားကို ယေန႕တိုင္ၾကားေယာင္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ေဟာေျပာပြဲစင္ျမင့္ေပၚမွ ဦးေဆာင္ေႄကြး ေၾကာ္ေပးေသာ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ဆန္႕က်င္ေရး ဒီမိုကေရစီရရွိေရးေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ကို တက္ေရာက္လာေသာလူထုႀကီးက တၿပိဳင္နက္ေႂကြးေၾကာ္လုိက္သည့္ ဘ၀ဂ္ညံသြားေသာ ေႄကြးေၾကာ္သံမ်ား ယေန႕တိုင္ ပဲ့တင္ရုိက္ခတ္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
ေက်ာ္ထင္

က်ေနာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာရွစ္ေလးလံုးအေတြ့အၾကံဳ(၁)။

from ေက်းလက္ႏိုင္ငံေတာ္ by victorOway

                                                       ၈.၈.၈၈
က်ေနာ္၁၉၈၈မတ္လအေရးအခင္းၿပီးေတာ့ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္ေန႕တြင္ ေက်ာင္းအထုတ္ ခံရသည့္စာကို လက္ခံရရွိခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္တို႕ထား၀ယ္ကေန RIT သြားတက္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္း သား ၁၀ ေယာက္ခန္႕အထဲ တြင္ ၃ ေယာက္အထုတ္ခံရရာ က်ေနာ္ရယ္ ကိုမ်ဳိး၀င္း (အဲဒီအ ခ်ိန္က သူက စက္မႈေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသား ယခု ABSDF ဒုဥကၠဌ) (က်ေနာ္က ပဥၥမ ႏွစ္လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား) ေနာက္ကိုစိုးတင့္(အဲဒီ ၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက သူက စတုတၳႏွစ္ စက္မႈ ေက်ာင္းသား ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႕ေက်ာင္းထုတ္သည့္စာလက္ခံရရွိသည့္အခ်ိန္တြင္သူက မတ္ လအေရးအခင္းအၿပီး 141 အျဖစ္နာမည္ႀကီးခဲ့သည့္ အဖမ္းခံရသည့္အုပ္စုတြင္ပါသြားခဲ့ ရာထား၀ယ္တြင္မရွိ ရန္ကုန္ရွိ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ေရာက္ရွိအက်ဥ္းက်ေန) (ယခု ျပည္တြင္း ေနထိုင္)ေပါင္း ၃ ဦးေက်ာင္းအထုတ္ ခံခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းအထုတ္ခံရေတာ့စိတ္မေကာင္း ေတာ့ျဖစ္မိသည္။ သို႕ေသာ္ မိမိတို႕ထက္ပို၍စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံသြားၾကသည့္ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ အမွန္တရားအတြက္ ျပည္သူအတြက္ ရဲရဲႀကီးဆက္ လက္တိုက္ပြဲ၀င္ရန္အ တြက္သာ စိတ္ကိုဆုံးျဖတ္ျပင္ဆင္ထားခဲ့သည္။

ဇြန္လဆန္းတြင္ ေက်ာင္းမ်ားျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ က်ေနာ္တို႕မွာ ေက်ာင္းျပန္သြား တက္ခြင့္မရေတာ့ သူမ်ားေတြအလွ်ဳိလွ်ဳိေက်ာင္းျပန္သြားတက္ရန္ ရန္ကုန္ ေမာ္လၿမိဳင္တို႕သုိ႕ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းတက္စဥ္က သြားေနသလို သြားကုန္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ က်ေနာ္တို႕စိတ္ ကသိေနသည့္ ဒီတခါေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လည္း ဟုတ္တိပတ္တိ ျပန္ဖြင့္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈဆက္ျဖစ္လိိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ေနခဲ့သည္။ သူမ်ားတကာေတြ ေလ ယာဥ္ခရီးစဥ္အသီးသီးျဖင့္ ေက်ာင္းသြားတက္ၾကေသာအခါ ၀မ္းနည္းစိတ္ျဖစ္ေနႏိုင္ မည္ဆို သည္ကို တြက္ခ်က္မိ၍လားမသိ၊ အာဏာပိုင္မ်ားက က်ေနာ္ရယ္ ကိုမ်ဳိး၀င္းရယ္ကို အသနား ခံစာတင္ ရန္ ခ်ဥ္းကပ္လာပါသည္။ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမႈးရုံးသည္ မိမိတို႕ႏွင့္သိကြ်မ္းသူ ဆ၇ာတဦးမွတဆင့္ အသနားခံစာတင္ရန္လာေရာက္ကမ္းလွမ္းလာပါသည္။ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရး မႈးရုံးသည္ ထိုကဲ့သုိ႕ေသာကိစၥမ်ဳိးကို အာဏာပိုင္တို႕ထံမွလာေသာ အၾကံအဉာဏ္မဟုတ္ပါ ဘဲလ်က္မေပးရဲပါ။ မကမ္းလွမ္းရဲပါ။ ထား၀ယ္ရွိေထာက္လွမ္းေရး ၁၉ (MI 19) မွလာေသာ အႀကံအဉာဏ္သာျဖစ္ေပလိမ့္မည္ဟု ရိပ္စားမိခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းေတြက လည္းေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႕သြားေတာ့ ကိုယ္ကတက္ခြင့္မရ သြားခြင့္မရေတာ့ ခါတိုင္းလိုပဲသြား ခ်င္လာသျဖင့္ အသနားခံစာေရးသားတင္ျပရန္သူတို႕ေခၚယူေတြ႕ဆုံသည့္ အထက ၁ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းရွိ ဆရာမ်ားအေဆာင္တခုသို႕သြားေရာက္ကာ မည္သုိ႕အသနားခံစာေရး သား တင္ျပရမည္နည္းဟူသည္ကို ျပေပးမည္ဆရာတခ်ဳိ႕ႏွင့္သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံခဲ့ရပါသည္။ ထိုဆရာတခ်ိဳ႕က ေရးသားပုံေရးသားနည္း ေရးသားရန္စိတ္ကူး စသည္တို႕ကိုေျပာဆိုကာ က်ေနာ္တို႕ကေရးသားခဲ့ၾကပါသည္။ က်ေနာ္ရယ္ ကိုမ်ဳိး၀င္းရယ္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံကာေရး သားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုဆရာမ်ားက ေနာက္ဆုံးတြင္ ၿမိဳ႕နယ္ရဲစခန္းေထာက္ခံစာ ယူရမည္ဟု ဆိုလာပါသည္။ ထိုေက်ာင္းပိတ္ေနစဥ္ကာလတ ေလွ်ာက္လုံးတြင္ စည္းကမ္းႏွင့္အညီ ထား၀ယ္တြင္ေနထိုင္ေၾကာင္း မည္သည့္ဆူပူလႈပ္ရွားမႈမွ မလုပ္ေၾကာင္း ရဲစခန္းေထာက္ခံစာ ႏွင့္ပူးတြဲတင္ျပရမည္ဟု ဆိုလာပါသည္။ ထိုေတာင္းပန္စာ ေရးရန္ ၂ ရက္ေလာက္သြားျဖစ္ခဲ့ ၿပီး ရဲစခန္းေထာက္ခံစာယူရမလားဟု စဥ္းစားေနမိပါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ က်ေနာ္တိတိ က်က် ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ ရဲစခန္းေထာက္ခံစာလည္း မယူ ေတာ့၊ ဒီေတာင္းပန္စာလည္း မတင္ေတာ့ဘူးဟု။ ထိုအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားလႈပ္ ရွားမႈေၾကာင့္ တစုံတရာေက်ာင္းသားထုတြင္ထိခိုက္နစ္နာမႈမ်ား ရွိႏွင့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ႀကီးႀကီးမားမားႀကီးေတာ့မရွိေသးဟု ဆိုခ်င္ဆိုႏုိင္ေပေသးေသာ အခ်ိန္ ကာလပင္ျဖစ္ေနေသးသည္။ ဇြႏ္လအေရးအခင္းပင္ေကာင္း ေကာင္းျဖစ္မလာေသး။ ငါမွန္လုို႕လုပ္ခဲ့တာ ဘာလို႕ေတာင္းပန္ရမွာလဲ၊ ဆုိၿပီး ငါ့အနာဂါတ္ထိခိုက္ရင္ထိခိုက္ပါေစကြာ ဆိုပီး မတင္ေတာ့ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး မတင္ေတာ့ပါ။ အေဖနဲ႕အေမက ေမးေတာ့တင္ လိုက္ၿပီဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။ သူတို႕စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေပါ့။ က်ေနာ္ ထိုကဲ့သုိ႕ဆုံးျဖတ္ၿပီး သိတ္ပင္မၾကာလိုက္ပါ ဇြန္လဆန္းတြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ဇြန္အေရးအခင္းစတင္ ျဖစ္ပြားလာခဲ့ပါသည္။

ရွစ္ေလးလုံးမတိုင္ခင္ က်ေနာ့္၏ မဆလ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေသာ ႏုိင္ငံေရးစိတ္ဓါတ္ ႏွင့္ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေဆာင္မႈတို႕ႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ေနာ္ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားမိေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ၃ ခုရွိပါသည္။ နံပါတ္ ၁ လမ္းစဥ္လူငယ္ လုံး၀မ၀င္ခဲ့ပါ။ က်ေနာ္ ၁၀ တန္းႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းက လမ္းစဥ္လူငယ္၀င္ရမည္ဟု ေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ရပ္ကြက္တြင္ ၀င္ထားၿပီးသူ ေက်ာင္းမွာ ထပ္ေလွ်ာက္စရာမလိုဘူးဟု ဆရာမက ေျပာေသာအခါ က်ေနာ္က ရပ္ကြက္တြင္ တကယ္ တန္းမ၀င္ထားရပါဘဲလ်က္ ရပ္ကြက္တြင္ ၀င္ထားႏွင့္ၿပီဟုေျပာပါသည္။ မင္းမွာနံပါတ္ရွိလား ဟုေမးေသာအခါ ဒီေႏြေက်ာင္းပိတ္တုန္းကပဲ ရပ္ကြက္လမ္းစဥ္လူငယ္ေခါင္းေဆာင္က ေမး ရန္ form ျဖည့္ၿပီးေပးထားပါသည္။ နံပါတ္မက်ေသးပါဟုေျပာလိုက္ပါသည္။ ဆရာမက လမ္း စဥ္လူငယ္၀င္ထားရန္ ေနာင္အလုပ္ေတြဘာေတြေလွ်ာက္ရင္ေကာင္းသည္ဟု ေျပာပါသည္။ မင္းမွာအဲဒီနံပါတ္ေတြဘာေတြမရွိရင္ မင္းနစ္နာမွာစိုးလို႕ပါဟု ဆရာမကေျပာပါသည္။ ရပါ တယ္။ က်ေနာ္ရပ္ကြက္မွာေလွ်ာက္ထားတာ ေနာင္နံပါတ္ရလာမွာပါ ဆရာမဟု ေျပာကာ က်ေနာ္လမ္းစဥ္လူငယ္လုံး၀မေလွ်ာက္ခဲ့ပါ။ အဲဒါ ၁၉၈၂ ႏွစ္လည္ပိုင္းေလာက္သာရွိပါေသး သည္။ က်ေနာ္ဘာျဖစ္လို႕လည္းမသိ လမ္းစဥ္လူငယ္ရယ္ မီးသတ္ရယ္ကို သိတ္အျမင္ကတ္ ခဲ့ပါသည္။ သူမ်ားေယာင္၍ ကိုယ္ေယာင္ကလုပ္ေနၾကသည့္သူမ်ားသာ မ်ားၿပီး ဘာမွဟုတ္တိ ပတ္တိအဓိပၸါယ္ရွိတာေတြမေတြ႕ရ၍ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ရဲ႕ လမ္းစဥ္လူငယ္မ၀င္ခဲ့သည့္ လမ္းစဥ္လူငယ္မျဖစ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ယေန႕တိုင္ က်ေနာ္ဂုဏ္ယူေနပါသည္။ ေနာင္တခုမွာ က်ေနာ္အထက္က ေျပာသကဲ့သို႕ မတ္လ ကိုဖုန္းေမာ္အေရးအခင္းတြင္ တက္ႂကြစြာပါ၀င္မႈ ေၾကာင့္ ေက်ာင္းအထုတ္ခံရျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတခုမွာ ေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္ရဖို႕အတြက္ အသနားခံစာတင္ရန္ ေျပာဆိုလာခဲ့မႈအား မတင္ခဲ့ရန္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ခဲ့မႈပင္ျဖစ္သည္။
 
ေက်ာ္ထင္